ΠέτρΑ -Κακάπετρα

Η κατοικία με πέντε υπνοδωμάτια και έναν κεντρικό χώρο διημέρευσης βρίσκεται στη θέση Κακάπετρα της Πάρου, σε οικόπεδο με δυτικό προσανατολισμό που απολαμβάνει πανοραμική θέα προς τον κόλπο της Παροικίας και την ανοιχτή θάλασσα. Το έργο σχεδιάστηκε με έμπνευση από τις ξερολιθιές και τους αναλημματικούς τοίχους της περιοχής, μοιάζοντας το ίδιο με λιθοδομή που προσαρμόζεται στο τοπίο.

Η τοποθεσία χαρακτηρίζεται από συστοιχίες βράχων και έντονων γεωλογικών διαμορφώσεων,  όπως φανερώνει το προσωνύμιο «Κακάπετρα», το οποίο ετυμολογικά σημαίνει «κακή πέτρα» ή αλλιώς τόπος με έντονη την παρουσία των πέτρινων συγκεντρώσεων. Το βραχώδες υπεδάφους δεν άφηνε τις καλλιέργειες να αναπτυχθούν και έτσι αυτές οι περιοχές παραδοσιακά χρησιμοποιούνταν κυρίως για κτηνοτροφία, ώστε τα ζώα να είναι προστατευμένα και να κινούνται ελεύθερα, μακριά από τις καλλιέργειες.

Σέ ένα τέτοιο σημείο διαμορφώνεται και εξελίσσεται η κατοικία, χρησιμοποιώντας την πέτρα της εκσκαφής. Εγκάρσιοι τοίχοι που στοχεύουν προς τη θέα δημιουργούν περάσματα, κλίμακες εισόδου, διαμήκεις οπτικές και χώρους κατοίκησης. Οι τοίχοι διαμορφώνουν τον χώρο δίπλα στο τοπίο, στον τόπο, στην πέτρα.

Αν και οι παραδοσιακοί αναβαθμοί, οι «πεζούλες», αναπτύσσονται παράλληλα με την υψομετρία και την κλίση του ανάγλυφου, οι τοίχοι της κατοικίας, για να τονίσουν την ανθρώπινη επέμβαση αλλά και για να λειτουργήσουν συμπληρωματικά ως προς το τοπίο, εισχωρούν στο έδαφος, γεννιούνται από αυτό και στη συνέχεια διαμορφώνουν τους χώρους ζωής.

Η είσοδος βρίσκεται στην ανατολική πλευρά του οικοπέδου, στο υψηλότερο σημείο του.

Οι τοίχοι, καθώς διαπερνούν και διασχίζουν την κατοικία, δημιουργούν στη δυτική πλευρά περίκλειστες αυλές ώστε να προστατεύσουν τα υπνοδωμάτια και να δημιουργήσουν χώρους με ιδιωτικότητα.

Η πλάκα της οροφής, από εμφανές μπετόν, εδράζεται πάνω στους πέτρινους τοίχους και στεγάζει τον χώρο διημέρευσης. Ο βράχος, το τοπίο, διεισδύει στο εσωτερικό και στη συνέχεια στρέφεται προς τη θέα και τη θάλασσα. Η μεγάλη πέργκολα, σε συνέχεια της στέγασης από οπλισμένο σκυρόδεμα, επεκτείνει τον εσωτερικό χώρο στον εξωτερικό και ενοποιεί σε μία διαδοχή τον βράχο, το καθιστικό, την αυλή, τη θέα και τη θάλασσα. Οι οροφές συμπληρώνονται με κηπευτικό χώμα και έτσι η χλωρίδα της περιοχής συνεχίζει την πορεία της στην κατάβαση του λόφου. Με το φυτεμένο δώμα ξεπροβάλλουν κομμάτια τοπίου μέσα από τους χώρους διαβίωσης.

Ένα παιχνίδι χώρων, μια διαδοχή καταστάσεων, συνθέτει μια σύγχρονη εμπειρία κατοίκησης. Το κτίσμα, ως υλικό αντικείμενο, αποκτά δευτερεύουσα σημασία σε σχέση με τις κινήσεις, τις πορείες, τα περάσματα και τους χώρους που δημιουργούνται για τον άνθρωπο. Η κατοικία αποτελεί συνέχεια του φυσικού ανάγλυφου, δηλώνοντας τη παρουσία της με τους πέτρινους τοίχους που ορίζουν με τον απλούστερο τρόπο την ανθρώπινη παρουσία. Οι τοίχοι, που επεκτείνονται στο οικόπεδο, προσκαλούν τους κατοίκους να εισέλθουν στο κτίριο από διάφορα σημεία, αγνοώντας πιθανόν τις συμβατικές διαδρομές σε μια τυπική εξοχική κατοικία.

Η αρχιτεκτονική, υιοθετώντας μία πιο ταπεινή, ευλαβική προσέγγιση, δεν οριοθετεί τον χώρο ξεκάθαρα αλλά επεκτείνει τα όριά του, χωρίς να επισκιάζει το άνυδρο, βραχώδες περιβάλλον. Ο άνθρωπος και η σχέση του με την πέτρα και τη φύση είναι ο λόγος ύπαρξης της αρχιτεκτονικής παρέμβασης. Το αποτύπωμα περιορίζεται στο ελάχιστο, δοξάζοντας την ιδιαιτερότητα του τόπου των Κυκλάδων.