Το τοπίο που όλο και πιο συχνά συναντάμε στις νέες πόλεις , δρόμος ταχείας κυκλοφορίας γίνεται ιδανικό περιβάλλον για να αναπτυχθεί μία αρχιτεκτονική που μοιάζει να ταξιδεύει και να σταματά στο συγκεκριμένο σημείο.
Σχεδιάζεται ένα σενάριο κτιρίων που επιτρέπει την εναλλαγή μορφών με προσαρμοστικότητα σε προγράμματα και απαιτήσεις:
-Τοξωτοί μεταλλικοί φορείς που δίνουν τη δυνατότητα για πολλαπλές εφαρμογές.
-Κέλυφος που ορίζει τον εσωτερικό χώρο με διαφορετικές συνθέσεις στην επιφάνεια πλήρωσής του.
-Υαλοπετάσματα που επιτρέπουν την οπτική διαπερατότητα και μεταμορφώνουν το κτίριο τη νύχτα σε φωτεινό σήμα.
Αρχιτεκτονική για τον οδηγό και το δρόμο.
Απέναντι από κεντρικό σταθμό του Μετρό της Αθήνας σχεδιάσαμε το δεύτερο κατάστημα της εταιρείας ποδηλάτων cyclist.gr .
Η σχεδιαστική ιδέα εισάγει τον χρήστη σε έναν τρόπο ζωής που επηρεάζεται και συνυπάρχει με το ποδήλατο.
Το ισόγειο περιλαμβάνει τον κύριο εκθεσιακό χώρο με τέσσερις μεγάλες θεματικές κατηγορίες. Ποδήλατα πόλης, ποδήλατα βουνού, αγωνιστικά ποδήλατα και τέλος παιδικά ποδήλατα.
Στις κάθετες επιφάνειες εμφανίζονται εξαρτήματα ποδηλάτου. Στο ίδιο επίπεδο έχουμε τοποθετήσει το συνεργείο ποδηλάτων καθώς και τον χώρο της ποδηλατικής κοινότητας (φόρουμ). Ο ημιώροφος εξυπηρετεί το τμήμα ένδυσης και υπόδησης.
Το συγκεκριμένο κατάστημα δεν αντιμετωπίζεται μόνο ως κατάστημα ποδηλάτων αλλά ενσωματώνει στον σχεδιασμό στοιχεία, συνθήκες και χώρους που βιώνει ένας ποδηλάτης.
Στόχος ήταν η ενοποίηση του χώρου που βρέθηκε σε διαφορετικά επίπεδα. Μια «κορδέλα» που ξεδιπλώνεται ξεκινώντας από την είσοδο του μαγαζιού σε βάθος 40 μ. που ποικίλλουν σε πάχη και ύψη, αποτελεί το κύριο εργαλείο σχεδιασμού. Δημιουργεί χώρο εισόδου, χώρο προβολής στην πρόσοψη του καταστήματος και στο εσωτερικό, επιφάνειες ανάρτησης προϊόντων.
Βασικά υλικά κάλυψης και δημιουργίας επιφανειών για προβολή είναι:
Osb “oriented strand board”, τεχνητός χλοοτάπητας, βότσαλα.
Τα παραπάνω υλικά δημιουργούν χώρο προβολής, διέλευσης, ανάρτησης εικόνων, προβολής προϊόντων κλπ. Τοποθετούνται στο πάτωμα στους τοίχους και τέλος στην οροφή.
Ο συνδυασμός επιφανειών από διαφορετικά υλικά που στρώνονται η μία πάνω στην άλλη, σε όλη την έκταση του μαγαζιού δημιουργεί ένα έντονο βάθος πεδίου που προσκαλεί τον επισκέπτη.
Η «φύση» όπως εκφράζεται μέσα από τα υλικά κάνει εμφανή την παρουσία της στο χώρο. Η δημιουργία χώρου μέσω της διάλυσης των ορίων μεταξύ τεχνητού και φυσικού αποτέλεσε τη βασική ιδέα του σχεδιασμού.
Το Ξενοδοχείο «KANINGOS 21» βρίσκεται στην Πλατεία Κάνιγγος. To προϋπάρχον ξενοδοχείο κατασκευάσθηκε το 1965. Στο κτίριο έγινε στατική ενίσχυση και επανασχεδιάστηκε για να στεγάσει τη χρήση ενός ξενοδοχείου 150 κλινών τεσσάρων αστέρων.Στο ισόγειο του ξενοδοχείου χωροθετείται η reception και το bar. Στον Ημιώροφο δημιουργείται εστιατόριο και χώροι συνεδρίων. Στο δώμα δημιουργείται εστιατόριο με θέα προς το Λυκαβηττό και την Ακρόπολη.
Στόχοι της επέμβασης ήταν οι εξής:
Η δημιουργία μίας «τεκτονικής» αίσθησης στο κτίριο. Αυτή επιτυγχάνεται με την ενίσχυση της προοπτικής και του βάθους των ανοιγμάτων. Με τον τρόπο αυτό δημιουργείται η εντύπωση ότι τα ανοίγματα έχουν προκύψει γλυπτικά μέσα από την αφαίρεση από τον συνολικό όγκο του κτιρίου.
Η δημιουργία ενός τοπόσημου για τη πόλη. Το κτίριο βρισκόμενο στον άξονα της φυγής της οδού Ακαδημίας σηματοδοτείται μέσα από τη ρυθμικότητα των επαναλαμβανόμενων ανοιγμάτων που προδίδουν τη χρήση του και την επένδυση των όψεών του με ένα πέτρωμα χοντροκόκκινου χρώματος από το Ιράν. Το κτίριο εντάσσεται στο περιβάλλον του, σε μία κεντρική πλατεία της Αθήνας που υπάρχουν αρκετά διατηρητέα κτίρια και κυρίως το Υπουργείο Εμπορείου, χωρίς να δείχνει ξένο.
Το συγκεκριμένο πέτρωμα που χρησιμοποιήθηκε μέσα από τη ποικιλία των χρωματισμών και των υφών του δίνει μια γήινη, θερμή διάσταση στο κτίριο παραπέμποντας στην συγγένεια του τόπου μας με την Ανατολή και με αναφορά στα υπόσκαφα κτίσματα που συναντιούνται εκεί.
Ο χειρισμός του φωτισμού στην όψη ενισχύει τη διάσταση ενός κτιρίου που μεταμορφώνεται το βράδυ αποκτώντας μια άλλη όψη.
Η γλυπτική αντιμετώπιση των ανοιγμάτων έχει σαν στόχο την ενίσχυση της προοπτικής του βλέμματος από κάθε κυττάρο – δωμάτιο προς την πόλη και συγκεκριμένα προς τον άξονα φυγής της οδού Ακαδημίας.