YARN_ Αλυκή

YARN is located in the settlement of Agkairia on Paros. It has a southwestern orientation to maximize light and protect against the strong northern winds characteristic of the Cycladic island.

Η κατοικία βρίσκεται στον οικισμό της Αγκαιριάς στην Πάρο .Έχει νοτιοδυτικό προσανατολισμό για την μέγιστη αξιοποίηση του φωτός και την προστασία από τους έντονους βόρειους ανέμους που χαρακτηρίζουν το κυκλαδίτικο νησί.

Το οικόπεδο έδωσε την δυνατότητα ναναπτυχθεί η συγκεκριμένη κατοικία με ελεύθερες κατόψεις αναλύοντας μια τεθλασμένη γραμμή η οποία αγκαλιάζει τους όγκους της κατοικίας διαμορφώνοντας προστατευμένες αυλές , υπαίθριους χώρους , όρια οπτικά  καθώς και υπήνεμες υπαίθρια καθιστικά.

Χρησιμοποιώντας και τα στοιχεία της κυκλαδικής αρχιτεκτονικής ανάλογων κτισμάτων , σχεδιάσαμε μία κατοικία που εναρμονίζεται πλήρως με το τοπίο με τις αρχές τις βιοκλιματικής αρχιτεκτονικής που στόχος της είναι το μικρότερο αποτύπωμα του κτιρίου στο περιβάλλον και η δημιουργία προστατευμένων χώρων είτε από τους έντονους ανέμους η τη ζέστη των καλοκαιριών μηνών.

Αν και προσανατολισμένη προς τη θέα, η κατοικία έχει μία εσωτερικότητα που αποπνέει γαλήνη, καθώς εμπνέεται από τα κυκλαδίτικα μοναστήρια. Ο μεγάλος όγκος ενός ενιαίου κτίσματος κατακερματίζεται σε μικρότερους όγκους. Κατά αυτόν τον τρόπο η προσαρμογή του κτιρίου στο τοπίο είναι αρμονική και ο όγκος της κατοικίας είναι σημαντικά μικρός. Γίνεται εκμετάλλευση του αυλείου χώρου που ενώνει τους ξεχωριστούς όγκους με σκοπό τη δημιουργία ενός ενιαίου οικιστικού συνόλου.

Η είσοδος στη ανατολική πλευρά σηματοδοτείται με την κατάβαση , καθώς και με την ενδημική φύτευση ορίζουν τον κεντρικό άξονα γύρω από τον οποίο αναπτύσσεται η κατοικία. Οι χώροι διημέρευσης αναπτύσσονται στη νότια πλευρά σε ελεύθερη κάτοψη και οι χώροι διανυκτέρευσης και φιλοξενίας αναπτύσσονται στην βόρεια πλευρά, σε μικρότερους ανεξάρτητους όγκους.

Έχει δοθεί ιδιαίτερη σημασία σε κάθε μορφολογικό στοιχείο που έρχεται να προστεθεί στο κτίριο εξυπηρετώντας τις ανάγκες του σύγχρονου κατοίκου. Ο σχεδιασμός των ανοιγμάτων συνδυάζεται με το αρχιτεκτονικό χαρακτήρα του κτιρίου. Το στοιχείο της επανάληψης και της τυποποίησης των ανοιγμάτων κυριαρχεί στο σχεδιασμό. Επίσης, η πέργκολα στον χώρο του bbq ακουμπά πάνω στον πέτρινο τοίχο.

Οι πέτρινοι τοίχοι χωρίς αρμολόγημα , οικοδομική ιδιαιτερότητα των ξερολιθιών στις Κυκλάδες, αναπτύσσονται σε μια κορδέλα σε όλη την έκταση της κατοικίας και ορίζουν την αισθητική της κατοικίας σε σχέση με το υπάρχον τοπίο.

Ο μεγαλύτερος λευκός όγκος του καθιστικού , αναπτύσσεται κεντροβαρικά στην κατοικία και ακουμπάει στην αυλή της κολυμβητικής δεξαμενής .

Όλα τα στοιχειά που συνθέτουν τον περιβάλλοντά εξωτερικό χώρο , μικρές κλίμακες , πέργκολες , φύτευση , υλικά και καλύψεις δαπέδου συσχετίζονται άμεσα με την ιδιαίτερη γεωμετρία του έργου. Η σύνθεση αξιοποιεί την ακανόνιστη χάραξη των πέτρινων τοίχων που υπακούν παρόλα αυτά στην τοπογραφία και στο σχήμα του οικοπέδου , δημιουργώντας ένα χώρο κατοίκησης με λειτουργίες που συνδέονται και αναπτύσσονται σε αλληλουχία.

Η πέτρινη «κορδέλα» ορίζει σημειολογικά το χώρο και οργανώνει την ανάπτυξη της κατοικίας αλλά κυρίως ορίζει την ανθρώπινη παρέμβαση χρησιμοποιώντας τα στοιχεία του εδάφους δηλαδή την πέτρινη τοιχοποιία, με σκοπό η ένταξη του κτιρίου στο περιβάλλον να είναι αρμονική.Η ενδημική φύτευση συμπληρώνει , συσχετίζει το κτίριο με το περιβάλλον και οριοθετεί το χώρο.

Συμπερασματικά, η ιδιαίτερα γεωμετρικά διάταξη, οι λιτοί όγκοι, η χρήση της  ανεπίχριστης πέτρας, η οικονομία των σκληρών επιφανειών έρχονται να υπογραμμίσουν την αρχετυπική μορφή της συγκεκριμένης κατοικίας. Η αρχιτεκτονική του τοπίου ενσωματώνεται στο έργο καλύπτοντας το μεγαλύτερο τμήμα του κτιρίου με βλάστηση και αφήνοντας ανέπαφο το μεγαλύτερο κομμάτι του οικοπέδου που διατηρεί την αρχική του βλάστηση.

ΠέτρΑ -Κακάπετρα

Η κατοικία με πέντε υπνοδωμάτια και έναν κεντρικό χώρο διημέρευσης βρίσκεται στη θέση Κακάπετρα της Πάρου, σε οικόπεδο με δυτικό προσανατολισμό που απολαμβάνει πανοραμική θέα προς τον κόλπο της Παροικίας και την ανοιχτή θάλασσα. Το έργο σχεδιάστηκε με έμπνευση από τις ξερολιθιές και τους αναλημματικούς τοίχους της περιοχής, μοιάζοντας το ίδιο με λιθοδομή που προσαρμόζεται στο τοπίο.

Η τοποθεσία χαρακτηρίζεται από συστοιχίες βράχων και έντονων γεωλογικών διαμορφώσεων,  όπως φανερώνει το προσωνύμιο «Κακάπετρα», το οποίο ετυμολογικά σημαίνει «κακή πέτρα» ή αλλιώς τόπος με έντονη την παρουσία των πέτρινων συγκεντρώσεων. Το βραχώδες υπεδάφους δεν άφηνε τις καλλιέργειες να αναπτυχθούν και έτσι αυτές οι περιοχές παραδοσιακά χρησιμοποιούνταν κυρίως για κτηνοτροφία, ώστε τα ζώα να είναι προστατευμένα και να κινούνται ελεύθερα, μακριά από τις καλλιέργειες.

Σέ ένα τέτοιο σημείο διαμορφώνεται και εξελίσσεται η κατοικία, χρησιμοποιώντας την πέτρα της εκσκαφής. Εγκάρσιοι τοίχοι που στοχεύουν προς τη θέα δημιουργούν περάσματα, κλίμακες εισόδου, διαμήκεις οπτικές και χώρους κατοίκησης. Οι τοίχοι διαμορφώνουν τον χώρο δίπλα στο τοπίο, στον τόπο, στην πέτρα.

Αν και οι παραδοσιακοί αναβαθμοί, οι «πεζούλες», αναπτύσσονται παράλληλα με την υψομετρία και την κλίση του ανάγλυφου, οι τοίχοι της κατοικίας, για να τονίσουν την ανθρώπινη επέμβαση αλλά και για να λειτουργήσουν συμπληρωματικά ως προς το τοπίο, εισχωρούν στο έδαφος, γεννιούνται από αυτό και στη συνέχεια διαμορφώνουν τους χώρους ζωής.

Η είσοδος βρίσκεται στην ανατολική πλευρά του οικοπέδου, στο υψηλότερο σημείο του.

Οι τοίχοι, καθώς διαπερνούν και διασχίζουν την κατοικία, δημιουργούν στη δυτική πλευρά περίκλειστες αυλές ώστε να προστατεύσουν τα υπνοδωμάτια και να δημιουργήσουν χώρους με ιδιωτικότητα.

Η πλάκα της οροφής, από εμφανές μπετόν, εδράζεται πάνω στους πέτρινους τοίχους και στεγάζει τον χώρο διημέρευσης. Ο βράχος, το τοπίο, διεισδύει στο εσωτερικό και στη συνέχεια στρέφεται προς τη θέα και τη θάλασσα. Η μεγάλη πέργκολα, σε συνέχεια της στέγασης από οπλισμένο σκυρόδεμα, επεκτείνει τον εσωτερικό χώρο στον εξωτερικό και ενοποιεί σε μία διαδοχή τον βράχο, το καθιστικό, την αυλή, τη θέα και τη θάλασσα. Οι οροφές συμπληρώνονται με κηπευτικό χώμα και έτσι η χλωρίδα της περιοχής συνεχίζει την πορεία της στην κατάβαση του λόφου. Με το φυτεμένο δώμα ξεπροβάλλουν κομμάτια τοπίου μέσα από τους χώρους διαβίωσης.

Ένα παιχνίδι χώρων, μια διαδοχή καταστάσεων, συνθέτει μια σύγχρονη εμπειρία κατοίκησης. Το κτίσμα, ως υλικό αντικείμενο, αποκτά δευτερεύουσα σημασία σε σχέση με τις κινήσεις, τις πορείες, τα περάσματα και τους χώρους που δημιουργούνται για τον άνθρωπο. Η κατοικία αποτελεί συνέχεια του φυσικού ανάγλυφου, δηλώνοντας τη παρουσία της με τους πέτρινους τοίχους που ορίζουν με τον απλούστερο τρόπο την ανθρώπινη παρουσία. Οι τοίχοι, που επεκτείνονται στο οικόπεδο, προσκαλούν τους κατοίκους να εισέλθουν στο κτίριο από διάφορα σημεία, αγνοώντας πιθανόν τις συμβατικές διαδρομές σε μια τυπική εξοχική κατοικία.

Η αρχιτεκτονική, υιοθετώντας μία πιο ταπεινή, ευλαβική προσέγγιση, δεν οριοθετεί τον χώρο ξεκάθαρα αλλά επεκτείνει τα όριά του, χωρίς να επισκιάζει το άνυδρο, βραχώδες περιβάλλον. Ο άνθρωπος και η σχέση του με την πέτρα και τη φύση είναι ο λόγος ύπαρξης της αρχιτεκτονικής παρέμβασης. Το αποτύπωμα περιορίζεται στο ελάχιστο, δοξάζοντας την ιδιαιτερότητα του τόπου των Κυκλάδων.

 

15° _ Μακρυά Μύτη

15° είναι η απαραίτητη περιστροφή που χρειάζεται το παρόν κτίριο ώστε να καδράρει με ακρίβεια τη θέα προς τον κόλπο της Μακριάς Μύτης. Στρέφοντας 15° τον νοητό άξονα του κτιρίου δημιουργήσαμε όλους τους αύλειους χώρους και τις εξωτερικές διαμορφώσεις.

Το υπάρχων κτίριο είναι δομημένο δίχως κεντρικό σχεδιασμό. Πρόκειται για μία παράταξη των λειτουργιών τη μία δίπλα στην άλλη οριζοντίως και καθ΄ ύψος, καθώς διαθέτει όροφο και υπόγειο. Τα μορφολογικά του στοιχεία  καμάρες, περίκλειστες, χτιστή σκάλα, είναι μια απλοϊκή μεταφορά όσων επιτρέπονται στο ΦΕΚ της Πάρου χωρίς τίποτα από αυτά να θυμίζει τα παραδοσιακά κτίσματα της νήσου. Κύριος στόχος ήταν να γίνουν οι ελάχιστες δυνατές παρεμβάσεις που όμως θα κατάφερναν να μεταμορφώσουν το κτίριο από ένα σύμπλεγμα όγκων, σε μια κατοικία ερμηνεύοντας τα τοπικά μορφολογικά και χωρικά στοιχεία με σκοπό τη δημιουργία  μιας αρχιτεκτονικής που προσαρμόζεται στο Τοπίο και αναπτύσσει τις λειτουργίες της στο ανάγλυφο του εδάφους .

Το κτίριο αναπτύσσεται σε παράλληλους και κάθετους άξονες, δημιουργώντας τους χαρακτηριστικούς κυβικούς όγκους των κυκλαδίτικων οικιστικών συνόλων. Για να υπερτονιστεί αυτή η γεωμετρική διάταξη προστίθενται 3 ακόμη παράλληλοι τοίχοι. Δύο λευκοί τοίχοι προεκτείνονται προς στην είσοδο του οικοπέδου και εγκιβωτίζουν τη σκάλα που οδηγεί στο καθιστικό του δώματος και ο τρίτος, πέτρινος, τοίχος στη βόρεια όψη παραλαμβάνει τη σκάλα που οδηγεί στο δωμάτιο του ορόφου.

Η είσοδος βρίσκεται στην πίσω όψη του κτιρίου και προστατεύεται από τους έντονους βόρειους ανέμους από 2 μεγάλους λευκούς τοίχους. Από εκεί ο επισκέπτης μπορεί είτε να εισέλθει στον ξενώνα, είτε στην κεντρική κατοικία που στο ισόγειο περιλαμβάνει ενιαία κουζίνα- σαλόνι και το υπνοδωμάτιο με ενσωματωμένο λουτρό.

Σημείο αναφοράς του έργου γίνεται ο φοίνικας που τοποθετείται στην περίκλειστη πλέον αυλή του ξενώνα. Ξεπροβάλλοντας μέσα από τους λευκούς τοίχους έρχεται να εναρμονιστεί με το κυκλαδίτικο τοπίο και να συμπληρώσει το σκηνικό μιας άκρως θερινής νοσταλγίας.

Λόγω της τοπογραφίας το υπόγειο με τους ξενώνες έχει πρόσβαση στο χαμηλότερο επίπεδο του κήπου, στο οποίο φυτεύονται διάσπαρτα οπωροφόρα. Ο συνδυασμός των μικρών ανοιγμάτων του κτιρίου, με τον πέτρινο τοίχο που παραλαμβάνει τη πέργκολα και το deck, με τις μυρωδιές από τα φυτά και την δαιδαλώδη διαμόρφωση του κήπου με σκληρές επιφάνειες και χαλίκια δημιουργεί μία ρομαντική εσωτερικότητα βγαλμένη από τους πίνακες του Monet.

Στο σχεδιασμό δόθηκε μεγάλο βάρος στις λεπτομέρειες της κατασκευής. Οι πέργκολες είναι ειδική μεταλλική κατασκευή, με μη συμμετρική διάταξη και πλήρωση από τοπικό καλάμι. Ακόμη, το κιγκλίδωμα της σκάλας «γαντζώνεται» στο τσιμέντο των πατημάτων της και έχει τις ελάχιστες δυνατές διατομές ώστε να είναι ασφαλές και ταυτόχρονα άκρως μινιμαλιστικό.

Το κτίριο αποκτά μια βάση από εμφανή λιθοδομή για να μειωθεί ο ορατός όγκος της κατασκευής και οι πέτρινοι τοίχοι επεκτείνονται στο ανάγλυφο δημιουργώντας χώρους διημέρευσης και εξωτερικών αυλών, φυτεύσεων και μονοπατιών. Ο εσωτερικός χώρος διαρρέει προς το εξωτερικό αφήνοντας το αποτύπωμά του στο ανάγλυφο συνοδεύοντας συνεχώς την επιλογή για στροφή του κτιρίου κατά 15ο.

RizA II _Κρωτήρι

Οι δύο κατοικίες με έναν υπόσκαφο ξενώνα βρίσκονται σε ιδιαίτερα επικλινές οικόπεδο. Ο προσανατολισμός είναι νοτιοδυτικός στη μεγάλη πλευρά, με θέα τη θάλασσα και τον κόλπο της Παροικίας. Το έργο έχει τις ρίζες του στην άνυδρη τοπογραφία των Κυκλάδων και οι λευκοί τοίχοι του ξεπροβάλλουν, ξεδιπλώνονται σαν κορδέλα στο τοπίο σχηματίζοντας τους όγκους του σπιτιού και τους εξωτερικούς και εσωτερικούς χώρους διαβίωσης.

Οι επιφάνειες με μικρές αποκλίσεις δίνουν τη δυνατότητα εκμετάλλευσης της θέας και δημιουργίας ιδιωτικότητας μεταξύ των δύο κατοικιών. Με αυτόν τον τρόπο δημιουργείται ένα πολύσπαστο κτίριο προσαρμοσμένο στην ιδιαίτερη μορφολογία του οικοπέδου. Με αυτόν τον τρόπο δημιουργούνται πολυεπίπεδες εξωτερικές αυλές προσανατολισμένες προς τη θέα. Ο προαύλιος χώρος αξιοποιείται προκειμένου να δημιουργηθεί ένα ενιαίο συγκρότημα κατοικιών που ωστόσο διατηρεί την ιδιωτικότητα των επιμέρους μονάδων.

Τόσο ο ξενώνας όσο και το κεντρικό κτίριο έχουν ανοίγματα που ενοποιούν τους εσωτερικούς με τους εξωτερικούς και καθιστούν δυνατή τους καλοκαιρινούς μήνες την ανάπτυξη της κατοικίας αξιοποιώντας τις αυλές που προστατεύονται από τον βόρειο άνεμο. Ένα άλλο κυρίαρχο χαρακτηριστικό του κτιρίου είναι τα μακρόστενα ανοίγματα που βρίσκουν μια ρυθμική επανάληψη εντείνοντας την αρχιτεκτονική έκφραση.

Η πέτρινη τοιχοποιία λειτουργεί ως φόντο της λευκής κορδέλας καθώς γεφυρώνει τη μεγάλη κλίση του οικοπέδου με προσβάσεις. Η λογική της κορδέλας φαίνεται και στις ευέλικτες ροές που προκύπτουν τόσο μεταξύ των χώρων διαβίωσης όσο και της οροφής. Ο επισκέπτης κατεβαίνοντας από την κεντρική σκάλα, το ψηλότερο σημείο του οικοπέδου και του δρόμου, οδηγείται ανάμεσα στον λευκό και τον πέτρινο αναλημματικό τοίχο που θυμίζει ξερολιθιά. Από εκεί μπορεί είτε να μπει στο κτίριο είτε να συνεχίσει την πορεία του προς τη φυτεμένη στέγη και τα καθιστικά και να απολαύσει τη θέα στον κόλπο. Το κτίριο, αν και είναι εμπνευσμένο από τα υλικά και τη διάταξη της τοπικής αρχιτεκτονικής, στοχεύει να το επαναπροσδιορίσει μέσα από ένα σύγχρονο πρίσμα. Το δίπολο μεταξύ λευκών επιφανειών και πέτρας που περικλείουν την κατοικία αναδεικνύει μια φόρμα με πλαστικότητα

Triangle – Υστέρνι

Το ysterni traɪæŋɡəl βρίσκεται στον οικισμό του Υστέρνι στην Πάρο και σε κοντινή απόσταση από αυτό εντοπίζονται απομεινάρια  της βίγλας φρυκτωρίας του Υστερνίου. Ήταν μία από τις 11 που αποτελούσαν το δίκτυο επικοινωνίας Τήνου-Μ. Ασίας κατά τη μυκηναϊκή εποχή. Οι φρυκτωρίες ήταν σταθμοί μετάδοσης τοποθετημένοι σε λόφους και βουνά στους οποίους οι υπεύθυνοι επικοινωνίας άναβαν πυρσούς με στόχο να στείλουν άμεσα τα κωδικοποιημένα μηνύματα της εποχής.  Ακολουθώντας την χωροταξία των φρυκτωριών η κατοικία τοποθετείται στο λόφο του Υστερνίου. Έχει νοτιοανατολικό προσανατολισμό για την μέγιστη αξιοποίηση του φωτός και την προστασία από τους έντονους βόρειους ανέμους που χαρακτηρίζουν το κυκλαδίτικο νησί.

Το οικόπεδο είναι τριγωνικό, το οποίο είναι παράγοντας άλλοτε αποτρεπτικός για τη διάταξη των χώρων με τις οξύς και κλειστοφοβικές γωνίες που προκύπτουν. Εν αντιθέτως η συγκεκριμένη κατοικία με τις ελεύθερες κατόψεις καταφέρνει να ξεπεράσει αυτό το εμπόδιο και να το κάνει το κεντρικό στοιχείο του σχεδιασμού υπερτονίζοντάς το.

Χρησιμοποιώντας και τα στοιχεία της κυκλαδικής αρχιτεκτονικής ανάλογων κτισμάτων , σχεδιάσαμε μία κατοικία που εναρμονίζεται πλήρως με το τοπίο με τις αρχές τις βιοκλιματικής αρχιτεκτονικής που στόχος της είναι το μικρότερο αποτύπωμα του κτιρίου στο περιβάλλον.

Αν και προσανατολισμένη προς τη θέα, η κατοικία έχει μία εσωτερικότητα που αποπνέει γαλήνη, καθώς εμπνέεται από τα κυκλαδίτικα μοναστήρια. Ο μεγάλος όγκος ενός ενιαίου κτίσματος κατακερματίζεται σε μικρότερους όγκους. Κατά αυτόν τον τρόπο η προσαρμογή του κτιρίου στο τοπίο είναι αρμονική και ο όγκος της κατοικίας είναι σημαντικά μικρός. Γίνεται εκμετάλλευση του αυλείου χώρου που ενώνει τους ξεχωριστούς όγκους με σκοπό τη δημιουργία ενός ενιαίου οικιστικού συνόλου.

Η είσοδος στη βορειοδυτική πλευρά σηματοδοτείται με διακοπτόμενα πατήματα που ορίζουν μαζί με την ελιά τον κεντρικό άξονα γύρω από τον οποίο αναπτύσσεται η κατοικία. Οι χώροι διημέρευσης αναπτύσσονται στη δεξιά πλευρά του άξονα σε ελεύθερη κάτοψη και οι χώροι διανυκτέρευσης και φιλοξενίας αναπτύσσονται στην αριστερή, σε μικρότερους ανεξάρτητους όγκους.

Έχει δοθεί ιδιαίτερη σημασία σε κάθε μορφολογικό στοιχείο που έρχεται να προστεθεί στο κτίριο εξυπηρετώντας τις ανάγκες του σύγχρονου κατοίκου. Ο σχεδιασμός των ανοιγμάτων συνδυάζεται με το αρχιτεκτονικό χαρακτήρα του κτιρίου. Το στοιχείο της επανάληψης και της τυποποίησης των ανοιγμάτων κυριαρχεί στο σχεδιασμό. Επίσης, η πέργκολα στον χώρο του bbq τονίζει με τη σειρά της της τριγωνική μορφή του κτιρίου.

Συμπερασματικά, η τριγωνική διάταξη, οι λιτοί όγκοι, η χρήση της πέτρας και του ξύλου, η οικονομία των σκληρών επιφανειών έρχονται να υπογραμμίσουν την αρχετυπική μορφή της συγκεκριμένης κατοικίας. Η αρχιτεκτονική του τοπίου ενσωματώνεται στο έργο καλύπτοντας το μεγαλύτερο τμήμα του κτιρίου με βλάστηση και αφήνοντας ανέπαφο το μεγαλύτερο κομμάτι του οικοπέδου που διατηρεί την αρχική του βλάστηση.

Sea Pavilion _Φάραγγας

H κατοικία βρίσκεται στη νότια πλευρά της Νήσου Πάρου. Έχει νότιο  προσανατολισμό με θέα προς τη θάλασσα και η είσοδος είναι από τη βορεινή πλευρά. Η ιδιαιτερότητα του συγκεκριμένου οικοπέδου είναι η θέση του. Τοποθετημένο σε ένα ακρωτήρι με θεάσεις προς τις τέσσερις προσανατολισμούς.

Λόγω της συγκεκριμένης ιδιαιτερότητας και τοπογραφίας σχεδιάστηκε μια κατοικία που επιτρέπει τις οπτικές διαμέσου της κατοικίας προς τη θάλασσα και τη χερσόνησο. Η κατοικία δανειζόμενη στοιχεία από την αρχιτεκτονική του late modernism ( ύστερου μοντερνισμού) μεταφρασμένα και σχεδιασμένα σε ένα κομμάτι γης δίπλα στη θάλασσα σχηματίζει μια μεγάλη στεγασμένη επιφάνεια που εδράζεται πάνω σε τοιχία ,τοίχους που λειτουργώντας σαν πανέλα ορίζουν θέες και σημεία κατοίκησης .

Τα υδάτινα στοιχεία οι αυλές καθώς και η φύτευση απλώνονται σαν επίπεδα που οργανώνονται διαμέσου και κάτω από την επιφάνεια διαβίωσης ενοποιώντας τη θάλασσα, την παραλία ,το τοπίο με τους χώρους διημέρευσης .

Τα στοιχεία διαρρέουν και ενοποιούνται  .Οι αυλές διαμορφώνονται δίπλα στους χώρους διημέρευσης αγκυρωμένοι στο έδαφος συνεχίζοντας τη διαδρομή από την κατοικία προς τη θάλασσα. Οι πέργκολες, που συμπληρώνονται με καλάμι, συνεχίζουν τις μεγάλες πλάκες δημιουργώντας στεγάσεις σε συνέχεια του εσωτερικού επεκτείνοντας το την κατοικία  , διαμορφώνοντας μια οπτική συνέχεια .

Τα τοιχία , οι πέργκολες ,τα υδάτινα στοιχεία, τα δώματα με χαλίκι, οι αυλές με το ιδιαίτερο πέτρωμα,  καθώς και οι μεγάλες στεγασμένες αυλές και δωμάτια διαμορφώνουν μια αρχιτεκτονική που ορίζεται από τη διαδοχή και τη συνέχεια υλικών.

Δημιουργούνται μεγάλα κάδρα τοπίων για τον κάτοικο που βρίσκεται εντός αλλά και εκτός του σπιτιού. Η διαδοχή των επάλληλων τοίχων εντείνει την προσήλωση του βλέμματος σε μακρινά ή κοντινά τοπία και βοηθάει την εστίασή τους σε συγκεκριμένα στοιχεία της γειτονικής φύσης.

Οι αντικατοπτρισμοί του νερού η διήθηση στοιχείων του χώρου προς το τοπίο διαμορφώνουν στο εσωτερικό της κατοικίας χώρους .Οι τοίχοι συνεργάζονται με τα επίπεδα οροφής για να τονώσουν την κίνηση και να διαμορφώσουν  τον αρχιτεκτονικό χώρο περιπάτου , Αυτή η κίνηση μέσα από τα στοιχεία ξεκινά μια διαδικασία ανακάλυψης κατά τη διάρκεια της εμπειρίας διαβίωσης , προσφέροντας νέες οπτικές και λεπτομέρειες υλικών που προηγουμένως ήταν αόρατες.

Οι εσωτερικοί χώροι διαμορφώνονται σε συσχέτιση  με την τοπική αρχιτεκτονική, το πνεύμα, την ιστορία και τη φύση του τόπου αλλά και από την προσωπικότητα και τις ανάγκες των πελατών .

Η δύναμη του τόπου, η φύση και το φως του, οδήγησαν στη χρήση, εξ ολοκλήρου φυσικών υλικών και χρωμάτων. Η παλέτα τους έχει εμπλουτιστεί σε όλη τη διάρκεια του έργου, για να επιτευχθεί αυτό το layering που δίνει στους χώρους μια αίσθηση βίωσης.

Στο δάπεδο μια μεσογειακή πέτρα, ελαφρώς σφυρηλατημένη ,στρωμένη σε ένα περίπλοκο και χαρακτηριστικό μοτίβο, καλύπτει όλους τους εσωτερικούς και εξωτερικούς ορόφους , μετριάζοντας το εκθαμβωτικό λευκό των τοίχων. Το ξανθό ξύλο όλων των επίπλων φέρνει τη φύση μέσα στην κατοικία. Τα πλακάκια τερακότα σε έντονα μεσογειακά χρώματα χαρακτηρίζουν τα μπάνια. Τα υφάσματα και τα ειδικά σχεδιασμένα χαλιά διαδραματίζουν επίσης σημαντικό ρόλο, με τα διαφορετικά υφάσματα και τα χρώματα τους. Το μεγαλύτερο μέρος των επίπλων κατασκευάζεται κατά παραγγελία, εκτός από μερικά απλά κομμάτια σκανδιναβικού σχεδιασμού.

Ο φωτισμός είναι εξαιρετικά διακριτικός για την αποφυγή παρεμβολών με τη μαγεία του φεγγαριού και των αστεριών τη νύχτα.

Η αρχιτεκτονική παρούσα στο ιδανικό αυτό Τοπίο δημιουργεί μια κατοικία , ένα χώρο ξεκούρασης και απόλαυσης. Η αναφορά στο ελληνικό καλοκαίρι είναι εμφανής στον τρόπο που οι χώροι δεν είναι μονοσήμαντα ορισμένοι και επιπλέον το γεγονός ότι διαρρέουν προς το Τοπίο και στη Θάλασσα. Η κατοικία είναι μια ερμηνεία – ένας δανεισμός στοιχείων από τις αρχές του μοντερνισμού ( που τόσο σχετίζεται με την κυκλαδική αρχιτεκτονική) με στόχο την ενοποίηση και την απαλοιφή των ορίων μεταξύ του φυσικού  και του κατοικημένου χώρου.

Kite – Πούντα

Το οικόπεδο βρίσκεται στον οικισμό Πούντας της Πάρου. Έχει προσανατολισμό δυτικό με θέα προς τη θάλασσα και την Αντίπαρο.

Η είσοδος τοποθετήθηκε στο ανατολικό σημείο του οικοπέδου. Το καθιστικό και η κουζίνα βρίσκονται στο ισόγειο με θέα προς τη θάλασσα. Το κεντρικό υπνοδωμάτιο βρίσκεται στον όροφο. Στην ανατολική πλευρά του οικοπέδου και σε απόσταση από τον κεντρικό κορμό της κατοικίας τοποθετούνται 4 ξενώνες. Οι αυλές διαμορφώνονται ανάμεσα στους χώρους διημέρευσης  και είναι όλες προσαρμοσμένες στη φυσική κλίση του εδάφους και προστατευμένες από τους βόρειους ανέμους.

Η τοιχοποιία είναι από επιχρισμένη οπτοπλινθοδομή, τα κουφώματα από επιχρωματισμένο ξύλο ραμποτέ. Τα εσωτερικά και εξωτερικά δάπεδα είναι βιομηχανικά. Οι πέργκολες που είναι ενσωματωμένες στους κτιριακούς όγκους είναι βαμμένες λευκές, και οι ανεξάρτητες μεταλλικές κατασκευές με επένδυση από καλάμια είναι βαμμένες γκρι σκούρο. Οι διαμορφώσεις του περιβάλλοντος χώρου περιορίζονται στους αύλειους χώρους της κατοικίας και στο υπόλοιπο οικόπεδο διατηρείται το φυσικό κυκλαδίτικο τοπίο.

Η κεντρική αυλή οργανώνει τις λειτουργίες σε σχήμα Π δημιουργώντας έναν πυρήνα σε άμεση αναφορά με τους κλειστούς χώρους αλλά και με το περιβάλλον: παράγεται έτσι ένα ενιαίο οικιστικό σύνολο το οποίο διατηρεί μια ιδιωτικότητα και μια διαφάνεια ταυτόχρονα. Η διάσπαση της κατοικίας παραπέμπει σε δομές που συναντώνται σε μοναστήρια και παραδοσιακά συγκροτήματα κατοικιών. Κτίσματα, αυλές, δώματα, και κολυμβητική δεξαμενή συνδέονται με δύο «περιπάτους» δίνοντας την αίσθηση μικρού οικισμού ο οποίος αναπτύσσεται σε δύο επίπεδα.

Η μπροστινή αυλή φιλοξενεί την κολυμβητική δεξαμενή και προσφέρει θεάσεις προς τη γειτονική Αντίπαρο . Τα εξωτερικά καθιστικά κάτω από τις πέργκολες δημιουργούν ένα ενιαίο χώρο με επιμέρους ενότητες που διαχέεται και στο επίπεδο του διαμορφωμένου δώματος.

Το συγκρότημα αναπτύσσεται σε επίπεδα που αποκτούν διαφορετικές θεάσεις δημιουργώντας ένα δίκτυο στεγασμένων χώρων ,περασμάτων και προστατευμένων αυλών με ενδημική φύτευση.

Το εσωτερικό ακολουθεί την απλότητα του εξωτερικού χώρου και η επίπλωση καθώς και τα στοιχεία της διακόσμησης συμπληρώνουν τα αρχιτεκτονικά μέλη. ΟΙ όγκοι αφήνονται ανέπαφοι στο εσωτερικό και οι χαμηλοί διαχωριστικοί τοίχοι ενισχύουν την συνέχεια μεταξύ του έξω και του μέσα χώρου.

Διαμπερότητες , Πορείες ,περίκλειστες αυλές, αρχιτεκτονική λιτότητα, διακόσμηση στα όρια της απουσίας, κλίμακες που αλλάζουν επίπεδα ανάμεσα σε «Πανέλα» λευκά, συνθέτουν ένα σύνολο όπου η χαλαρότητα των διακοπών συνδυάζεται με μια αρχιτεκτονική περιπέτεια φωτός και σχημάτων.

Nest – Κώστος

Το οικόπεδο βρίσκεται στη θέση Άγιος Γιάννης στην Δ.Κ. Κώστου, δήμος Πάρου. Έχει προσανατολισμό νοτιοανατολικό στη μεγάλη πλευρά, με θέα προς την θάλασσα και τον κόλπο της Νάξου. Το κτίριο ακουμπά στην πλαγιά του λόφου και προσαρμόζεται στις τοπογραφικές καμπύλες ακολουθώντας την μορφολογία του εδάφους: στην δυτική πλευρά είναι σχεδόν υπόσκαφο. Οι τεθλασμένοι τοίχοι παραπέμπουν στις πεζούλες που συναντάμε στις Κυκλάδες, συγκροτώντας ένα κέλυφος το οποίο διατηρεί ευνοϊκό μικροκλίμα σε κάθε καιρική συνθήκη.

Στην δυτική πλευρά και στο ψηλότερο σημείο του οικοπέδου διαμορφώνεται μια είσοδος / κατάβαση , η οποία οδηγεί στην καρδιά της κατοικίας. Ένας διαμήκης διάδρομος συνδέει τα δωμάτια της κεντρικής κατοικίας προσφέροντας καρέ καρέ θεάσεις προς το ακρωτήρι του Κέφαλου στην Πάρο και τη γειτονική Νάξο μέσα από τα επιλεγμένα ανοίγματα της νοτιοανατολικής όψης της κατοικίας. Η κατάβαση προς το εσωτερικό και στη συνέχεια προς το μεγάλο εξωτερικό πλάτωμα των χώρων διημέρευσης είναι μια σταδιακή μετάβαση προς τα καδραρισμένα τοπόσημα του Αιγαίου μέσα από την κατοικία και την πανοραμική θέα από το πλάτωμα: η Νάουσα, η χώρα της Νάξου, το ακρωτήρι Αντικεφάλου, η δυτική πλευρά της Νάξου, το Καστράκι, η Ηρακλειά και η Ίος απλώνονται μπροστά στα μάτια του κατοίκου/θεατή.

Οι  με μωσαϊκά, στρωμένες αυλές διαμορφώνονται δίπλα στους χώρους διημέρευσης  και ακολουθούν τη φυσική κλίση του εδάφους. Η  περίκλειστη  αυλή στη δυτική πλευρά συνδέεται άμεσα με το καθιστικό. Το καθιστικό, η κουζίνα και τα δύο υπνοδωμάτια έχουν θέα προς την θάλασσα. Σε χαμηλότερο επίπεδο τοποθετείται υπόσκαφος ξενώνας.

Έχει δοθεί έμφαση στην «πέμπτη» όψη, δηλαδή στην όψη των δωμάτων. Το στοιχείο της επανάληψης και της τυποποίησης των ανοιγμάτων κυριαρχεί στον σχεδιασμό.

Η κατοικία έχει τη διττή μορφή μιας αρχιτεκτονικής που εντάσσεται στις γεωμετρίες του τοπίου και ενός τοίχου που  δημιουργεί χώρους κατοίκησης ,εκφρασμένο σε μια όψη που οριοθετεί τα επίπεδα και παράλληλα οργανώνει χώρους διημέρευσης και θέασης. Ο σχεδιασμός δεν ακολουθεί τη παραδοσιακή παράταξη κυβικών όγκων , σε αντίθεση, ορίζει, πίσω από ένα λευκό τοίχο μια σειρά από αίθρια, πορείες , περίκλειστες αυλές , καταβάσεις και κλίμακες που συνδέουν επίπεδα κίνησης και οπτικών.

Η αρχιτεκτονική έκφραση γεννιέται χρησιμοποιώντας στοιχεία του περιβάλλοντος ,συμπληρώνει τα κενά επαναπροσδιορίζοντας ανάγκες ,εικόνες και ειδικότερα χώρους κατοίκησης.  Λειτουργεί συμπληρωματικά -προσθετικά ,σφιχταγκαλιάζει την επιφάνεια του τοπίου , ριζώνει πάνω του, γίνεται αναπόσπαστο κομμάτι του.

Gaze – Λάγγερη

Η κατοικία τοποθετείται ,κατά μήκος, στην νότια πλευρά του οικοπέδου «εποπτεύοντας» την παραλία .  Οι όγκοι των κατοικιών παρατάσσονται προς την θέα και δημιουργούνται αυλές προστατευμένες, καθώς και αυλές προς τη θάλασσα.Το κτίριο δημιουργεί θεάσεις προς τη θάλασσα ,διαμέσου διαμπερών ανοιγμάτων και ενοποιεί οπτικά και λειτουργικά την πίσω αυλή, την κατοικία και τις βεράντες στην βόρεια πλευρά..

Στο εσωτερικό κυριαρχούν υλικά και χρώματα που εντείνουν τα στοιχεία του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού και ενισχύουν την ενοποίηση του εξωτερικού χώρου με το εσωτερικό. Τα χρώματα και οι μαρμάρινες επενδύσεις δημιουργούν θεματικές ενότητες που ορίζουν λειτουργίες και χώρους.

Χρησιμοποιώντας τα στοιχεία της κυκλαδικής αρχιτεκτονικής ανάλογων κτισμάτων , υλοποιήθηκε μία κατοικία που προσαρμόζεται στο άνυδρο τοπίο με σκοπό το μικρότερο αποτύπωμα της επέμβασης στο περιβάλλον, καθώς βρισκόμαστε κοντά στην προστατευόμενη περιοχή της Λάγγερης.Η κατοικία αναπτύσσεται κατά τα παραδοσιακά πρότυπα των «κατοικιών» με περίκλειστες αυλές με διαμπερείς οπτικές στο κόλπο. Έχει δοθεί μεγάλη έμφαση αρχιτεκτονικά,  στην « πέμπτη» όψη, με στόχο να αξιοποιηθεί η ιδιαίτερη γεωμορφολογία της περιοχής ώστε τα κτίσματα να εναρμονιστούν και ν ‘ αφομοιωθούν  στο φυσικό περιβάλλον.

Η αρχιτεκτονική του τοπίου ενσωματώνεται στο έργο καλύπτοντας το μεγαλύτερο τμήμα του περιβάλλοντος χώρου του κτιρίου με βλάστηση ,αφήνοντας ανέπαφο σημαντικό κομμάτι του οικοπέδου που διατηρεί την αρχική του μορφή.Η κατοικία προσπαθεί να «ριζώσει» στο τοπίο προσαρμόζοντας όλα της τα αρχιτεκτονικά και λειτουργικά στοιχεία ανάλογα. Το κτίριο περιβάλλεται με ενδημική βλάστηση, οι όγκοι διασπώνται , η κολυμβητική δεξαμενή προσομοιάζει σε στέρνα νερού. Έντονα αρχιτεκτονικά στοιχεία ενσωματώνονται στο εσωτερικό του κτιρίου και λειτουργίες ακουμπούν στο κατώφλι των χώρων ακροβατώντας πότε εντός και πότε εκτός. ΟΙ θεάσεις εντείνονται προς τη θάλασσα και το κτίριο λειτουργεί σαν μηχανή παρατήρησης , αντίστοιχα η δομή και η διάταξη του κτιρίου αφήνει τη δυνατότητα να γίνει το ίδιο αντικείμενο παρατήρησης , αν και προφυλαγμένο, από τα γύρω σημεία.

The Hug – Άγιος Ιωάννης Δέτης

Το έργο βρίσκεται στη θέση Άγιος Ιωάννης Δέτης της Νήσου Πάρου. Έχει ανατολικό προσανατολισμό και θέα προς τη Θάλασσα και τον κόλπο της Ναούσσης .

Η περιοχή είναι ειδικής προστασίας και σε γειτνίαση έχει δημιουργηθεί το Περιβαλλοντικό Πάρκο του Αγίου Ιωάννη Δέτη. Το συγκρότημα αποτελείται από δύο κτίρια με κοινό υπαίθριο χώρο και κολυμβητική δεξαμενή. Οι όγκοι παρατάσσονται προς την θέα, η κεντρική αυλή δημιουργείται ανάμεσά τους, προσαρμοσμένη στην κλίση του εδάφους και προστατευμένη από τους βόρειους ανέμους .

Η είσοδος βρίσκεται στη δυτική πλευρά του οικοπέδου και το ψηλότερο σημείο, διαμορφώνεται ανάμεσα στους αναλληματικούς τοίχους από λιθοδομή.

Τα κτίσματα , μικρού όγκου, προσαρμόζονται το δυνατόν περισσότερο στην κλίση και στην τοπιογραφία του εδάφους. Βασικός στόχος είναι η μικρότερη επιβάρυνση με κτιριακό όγκο της συγκεκριμένης προστατευόμενης περιοχής.

Η πίσω αυλή οργανώνει τις λειτουργίες δημιουργώντας ένα πυρήνα σε άμεση αναφορά με τους κτιριακούς όγκους. Τέτοιες μορφές συναντούνται σε μοναστήρια με τα κελιά στην περίμετρο και την εκκλησία στο κέντρο. Επίσης ανάλογες διατάξεις συναντούνται και σε παραδοσιακά συγκροτήματα «κατοικιών». Οι πίσω αυλές είναι προστατευμένες από τους έντονους βόρειους ανέμους.

Ο μετασχηματισμός των μορφολογικών στοιχείων της κυκλαδικής αρχιτεκτονικής με στόχο τη δημιουργία μιας σύγχρονης αρχιτεκτονικής γλώσσας αποτελεί ,μαζί με την ένταξη στο φυσικό τοπίο, την κατευθυντήρια αρχή σχεδιασμού.

Οι πέτρινοι τοίχοι κυκλώνουν και αγκαλιάζουν το κτίριο προστατεύοντας το από τις «αδιάκριτες» ματιές. Οι σοβαντισμένοι -λευκοί τοίχοι των κτιρίων είναι ορατοί μόνο από την εσωτερική αυλή και θραύσματα των όψεων διακρίνονται από τον περαστικό.

Το σύνολο της υλοποιημένης επέμβασης συνδιαλέγεται με το τοπίο και δημιουργεί χώρο για κατοίκηση διαλύοντας τα όρια μεταξύ στεγασμένου και υπαίθριου χώρου, αγκαλιάζει την ανθρώπινη δραστηριότητα δημιουργώντας μια οικειότητα για το χώρο και τον τόπο.

ViewMaster _ Απιανές

Το έργο βρίσκεται στη θέση Αγγαιριά της Νήσου Πάρου. Έχει δυτικό προσανατολισμό και θέα προς τη Θάλασσα .Οι όγκοι παρατάσσονται προς την θέα, η κεντρική αυλή δημιουργείται πλάγια τους και πίσω από αυτούς, προσαρμοσμένη στην κλίση του εδάφους και προστατευμένη από τους βόρειους ανέμους .Η είσοδος βρίσκεται στη δυτική πλευρά του οικοπέδου και το χαμηλότερο σημείο. Η πίσω αυλή  που επεκτείνεται και στην νότια πλευρά οργανώνει τις κοινόχρηστες λειτουργίες δημιουργώντας ένα πυρήνα σε άμεση αναφορά με τους κτιριακούς όγκους.

Χρησιμοποιώντας τα στοιχεία της κυκλαδικής αρχιτεκτονικής ανάλογων κτισμάτων , σχεδιάσαμε ένα σύνολο λευκών όγκων  και εξωτερικών διαμορφώσεων , σε παράταξη, που εποπτεύει τη πλαγιά του λόφου μέχρι τη θάλασσα και τη γειτονική Αντίπαρο.Η κατοικία εναρμονίζεται με το τοπίο καθώς δεν δημιουργούνται καθόλου μπροστινές αυλές. Οι όγκοι τοποθετούνται κατά μήκος μιας υπάρχουσας πεζούλας- αναβαθμού χρησιμοποιώντας αποκλειστικά το φυσικό πλάτωμα.

Το σύνολο της υλοποιημένης επέμβασης συνδιαλέγεται με το τοπίο και δημιουργεί χώρο για κατοίκηση. Το βασικό αντικείμενο της μελέτης είναι το «καδράρισμα» της θέας και η μετασκευή του κτιρίου σε μηχανή θέασης.Η κατοικία ακουμπά  διακριτικά στο Τοπίο, το οποίο εξελίσσεται ανέπαφο, και οργανώνει τις οπτικές προς τη μεγάλη πλαγιά. Μία άσκηση αρχιτεκτονικού σχεδιασμού που μορφοποιεί αφαιρετικά την έννοια του κοιτάγματος ( της ματιάς) και γίνεται το ίδιο αντικείμενο θέασης.

In Media Res – Παροικιά

Η κατοικία βρίσκεται στον οικισμό της Παροικίας, ΝΗΣΟΥ ΠΑΡΟΥ.Πρόκειται για τον μεγαλύτερο σε έκταση  παραδοσιακό οικισμό των Κυκλάδων  ο οποίος εκτείνεται από την περιοχή του κάστρου στα όρια της ακτογραμμής μέχρι την εκκλησία της Εκατονταπυλιανής. Κατοικείται από τους προϊστορικούς χρόνους και υπάρχουν πολλά σωζόμενα ευρήματα στο διάβα των αιώνων. Χαρακτηρίζεται από μια μεσαιωνική πολεοδόμηση με στενά, δαιδαλώδη  σοκάκια, που αναπτύσσονται γύρω από την περιοχή του Κάστρου και σε κυκλική διάταξη γύρω από αυτό.

Οι μικρές Εκκλησίες καθώς και ο δρόμος με τα νεοκλασικά αρχοντικά συμπληρώνουν τη μοναδική πολεοδομική και αρχιτεκτονική κληρονομιά. Τα αρχιτεκτονικά και διακοσμητικά στοιχεία των νεοκλασικών κατοικιών συμπληρώνουν την συνύπαρξη με παραδοσιακές μορφές και δημιουργούν ένα διάλογο διαδοχής μορφών  και χρωμάτων στη διάρκεια του χρόνου.

Η τοποθέτηση της κατοικίας εκμεταλλεύεται τον αύλειο χώρο με σκοπό τη δημιουργία ενός ενιαίου οικιστικού συνόλου. Οι όγκοι της κατοικίας βρίσκονται γύρω από μια προστατευμένη αυλή στο νότιο τμήμα του οικοπέδου στην οποία έχουν θέα το καθιστικό, η κουζίνα και τα δύο υπνοδωμάτια . Η βορεινή αυλή έχει όριο την περιμετρική μάντρα και από την άλλη την κουζίνα και τους αποθηκευτικούς χώρους. Στη νότια πλευρά και σε επαφή με το γειτονικό οικόπεδο διαμορφώνονται δύο χώροι εργαστηρίων καθώς και αποθηκευτικός χώρος.

Τα κτίσματα έχουν ελεύθερες κατόψεις με σκοπό το κτίριο να προσαρμόζεται το δυνατόν περισσότερο στον Παραδοσιακό οικισμό της Παροικιάς. Η κεντρική αυλή οργανώνει τις λειτουργίες δημιουργώντας ένα πυρήνα σε άμεση αναφορά με τους κτιριακούς όγκους. Η διάταξη παραπέμπει σε μορφές αρχαίων κατοικιών όπου το κέντρο του οικήματος ήταν η περίκλειστη αυλή.

Ο μεγάλος όγκος ενός ενιαίου κτίσματος διασπάται σε μικρότερους όγκους, άμεσα προσαρμοσμένο με τα γειτονικά κτίσματα και τις μορφές του οικισμού. Κατά αυτόν τον τρόπο αφήνονται ανέπαφες οι θεάσεις και οι οπτικές μέσα και από τις γειτονικές κατοικίες, βασικό στοιχείο συνύπαρξης με τον υπόλοιπο οικισμό. Ο περιμετρικός τοίχος που υπήρχε διατηρείται και αποτελεί το όριο μεταξύ κτιρίου και σοκακιού και γίνεται αντιληπτός στο πέρασμα του περιπατητή ,αποσπασματικά.Επισημαίνεται ότι έχει δοθεί μεγάλη έμφαση στην «πέμπτη» όψη δηλαδή σε αυτή των δωμάτων καθώς η κατοικία  είναι ορατή από τους γύρω εξώστες και τις βατές ταράτσες. Το φως και οι λευκές κυβιστικές μορφές δημιουργούν ένα διάλογο ορίζοντας τα κενά και τα πλήρη. Η σκιά και η διαδοχή κλειστών και ανοιχτών χώρων πίσω από ένα ψηλό μαντρότοιχο ορίζει τον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό.

Δεν πρόκειται για μια «μοντέρνα» πουριστική διάταξη μετάφρασης της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής αλλά για ένα διάλογο με την ανθρώπινη κλίμακά και την μυστηριακή πλευρά ενός οικισμού αιώνων. Οι μορφές και οι συσχετισμοί των χώρων αφήνουν ελεύθερη την ανθρώπινη παρουσία και ορίζουν την σύγχρονη κατοίκηση σε ένα παραδοσιακό οικισμό, απαλλαγμένο από μορφολογικά παιχνίδια και αναφορές,  όπως γινόταν και με τους παραδοσιακούς τεχνίτες. Το αφήγημα αυτής της ετερογενούς κατοίκησης παραμένει και είναι σκοπός, όπως γίνεται εδώ και αιώνες σε αυτόν τον οικισμό. Τα επίπεδα της μνήμης εναποτίθενται  το ένα πάνω στο άλλο, διατηρώντας την κοινωνική συνοχή μέσα από διαδικασίες αιώνων, ο διάλογος είναι συνεχής μεταξύ κατοίκου και δομημένου περιβάλλοντος. Το Νοέμβριο του 2019 προστέθηκε ένας ακόμη χώρος κατοίκησης στη σύνθετη αλλά και  σοφή πολεοδομική οντότητα στην προσπάθεια συνύπαρξης και ένταξης στο προϋπάρχον ανθρωπογενές, δομημένο περιβάλλον .

Hide and Seek _ Κολυμπήθρες

The purpose of the study is the design of two houses with a view to the sea and the Bay of Kolymbithres in paros island. The houses are placed at the eastern area of the plot.

Ancient spaces are the connecting element of the dwellings. Spacious corridors with large terraces lead to spectacular “plateaus”, penetrating outdoor and indoor spaces. Planting is strengthened in the inner yards and the perimeter of the plot with an artificial hill.
On the south side of the dwellings there are openings only in the internal sheltered courtyards and in the east side is dominated by plantation with local vegetation . In the northwest there are large openings and viewing outdoor seating areas.
The basic principles of the entire intervention are:
The use of the archetypal form of the wall, an element known in the Cycladic landscape, sometimes as a boundary and sometimes as an element of habitation.
Adaptation to the environment, unification of the interior of the building with courtyards, accesses and scales.
The splitting of larger volumes with small movements in order to create protected yards from the intense northern winds.

In the courtyards mulberry trees offer shade. There is a network of paths that tranceds the back of the houses and enables views to the sea.
The creation of a residential complex that gives a strong habitation identity and leaves a unique design footprint on the otherwise mild landscape.
The use of intense Cycladic light. In the views created by moving, between walls and spaces ,shades of blue and intense shadows dominate,  transforming the building into a viewing machine.
The swapping of materials, with the continuous movement of the plastered wall ,surrounding the dwelling and the stone walls that function as a filling panel, creat spaces both indoor and outdoor.
The complex of the two residences either opens to the scenery, and at times it is hermetically closed, creating intense shades and long views in the Gulf of Kolymbithres, surrounded by  Mediterranean plantation offering generous outdoor living.

Κατοικία Π – Φάραγκας

Το οικόπεδο βρίσκεται στη θέση Φάραγγας της Νήσου Πάρου. Έχει προσανατολισμό στη μεγάλη πλευρά Νοτιοδυτικό με θέα προς την θάλασσα.

Το έργο αφορά μία εξοχική κατοικία με ξενώνες και κολυμβητική δεξαμενή

Η τοποθέτηση των κατοικιών γίνεται έτσι ώστε να αξιοποιείται η θέα προς τη θάλασσα. Γίνεται εκμετάλλευση του αύλειου χώρου με σκοπό τη δημιουργία ενός ενιαίου οικιστικού συνόλου. Η ανάπτυξη των όγκων είναι γραμμική και σε σχήμα Π γύρω από μία κεντρική αυλή όπως ανάλογα παραδοσιακά κτίσματα. Η κεντρική αυλή οργανώνει τις λειτουργίες δημιουργώντας ένα πυρήνα σε άμεση αναφορά στους κτιριακούς όγκους.

Στο κεντρικό κτίριο αναπτύσσονται, σε συνέχεια το καθιστικό η τραπεζαρία, η κουζίνα και το υπνοδωμάτιο. Η είσοδος στη κατοικία δημιουργείται στην νοτιοδυτική πλευρά με μια υπόσκαφη πορεία παράλληλα μ’ένα πέτρινο αναλημματικό τοίχο. Η πορεία οδηγεί στην υπαίθρια είσοδο με θέα το Αιγαίο.

Σε υψομετρική διαφορά τεσσάρων μέτρων τοποθετούνται δύο ξενώνες- studio με ανεξάρτητη αυλή. Η κολυμβητική δεξαμενή λειτουργεί σαν όριο μεταξύ των δύο κτιριακών ενοτήτων και η κλίμακα που αναπτύσσεται στην νότια πλευρά της δημιουργεί την πρόσβαση των δύο πλατωμάτων.

Όλες οι διαμορφώσεις γίνονται με τοπική πέτρα χωρίς αρμό και για την φύτευση επιλέγονται ενδημικά φυτά.

Χρησιμοποιώντας τα στοιχεία της κυκλαδικής αρχιτεκτονικής ανάλογων κτισμάτων , σχεδιάσαμε ένα κτίριο που προσαρμόζεται στο κυκλαδικό τοπίο και συγχρόνως διασπάται με επίπεδα σε διαφορετικές θέσεις άμεσα προσαρμοσμένα με το έδαφος.

Κατά αυτόν τον τρόπο η προσαρμογή του κτιρίου στο τοπίο είναι αρμονική και ο όγκος της κεντρικής κατοικίας είναι ο δυνατόν μικρότερος. Η κατοικία από την ανατολική πλευρά είναι σχεδόν υπόσκαφη και ακολουθεί τη γεωμορφολογία αποφεύγοντας τις μεγάλες επιχωματώσεις και αλλοιώσεις του φυσικού τοπίου.

Η αρχιτεκτονική υποτάσσεται στο τοπίο και παράλληλα αξιοποιώντας στοιχεία της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής, και του έντονου κυκλαδικού φωτός αναδεικνύει μια ιδιαίτερη μορφολογία και ογκοπλασία με φόντο το άνυδρο τοπίο και το απέραντο γαλάζιο.

Maison Kamari – Καμάρι

H κατοικία βρίσκεται στον οικισμό Καμάρι της Νήσου Πάρου. Έχει δυτικό προσανατολισμό στη μεγάλη πλευρά, προς την θάλασσα και την Αντίπαρο. Οι όγκοι των κατοικιών παρατάσσονται γραμμικά προς την θέα και δημιουργείται μια αυλή προσαρμοσμένη στην κλίση του εδάφους στη νότια πλευρά.

Μια μεγάλη σκάλα συνδέει το εξωτερικό καθιστικό με το στοιχείο νερού. Στο δώμα διαμορφώνεται ένας χώρος ανάπαυσης με πανοραμική θέα προς το βουνό και τη θάλασσα επεκτείνοντας τον υπαίθριο χώρο στην οροφή της κατοικίας. Η σκάλα που οδηγεί σε αυτό αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο του σχεδιασμού.Η κατοικία τοποθετείται κατά μήκος μιας υπάρχουσας πεζούλας- αναβαθμού χρησιμοποιώντας αποκλειστικά το υπάρχον πλάτωμα. Επισημαίνεται ότι έχει δοθεί μεγάλη έμφαση στην « πέμπτη» όψη δηλαδή των δωμάτων καθώς η κατοικία προσαρμόζεται στο φυσικό περιβάλλον.

Οι όψεις αναλύονται σε όγκους με χαμηλά ύψη, έτσι επιτυγχάνεται η πλαστικότητα της μορφής, ενταγμένη σε μία ενότητα αρχιτεκτονικής που υπακούει στον νόμο της σύνθεσης λευκών κυβικών όγκων. Ο σχεδιασμός των ανοιγμάτων συνδυάζεται με το αρχιτεκτονικό χαρακτήρα του κτιρίου.

Στο εσωτερικό επικρατεί αντίστοιχη αισθητική προσέγγιση. Από κοινού με τους ιδιοκτήτες , ένα δίδυμο επαγγελματιών στον χώρο του κινηματογράφου, σχεδιάστηκαν χώροι στους οποίους κυριαρχούν τα υλικά κατασκευής όπως το ανεπίχριστο σκυρόδεμα στην οροφή και το βιομηχανικό δάπεδο, καθώς και οι κατασκευές από ξύλο σε χρώμα λευκό που αποτελούν συνέχεια των τοίχων. Η επίπλωση και η διακόσμηση συνδυάστηκε χωρίς να επιβαρύνει την Αρχιτεκτονική αφήνοντας ανέπαφο το κέλυφος αναδεικνύοντας τα επιλεγμένα κομμάτια επίπλωσης. Αντικείμενα vintage αλλά και επώνυμων σχεδιαστών Ελλήνων και ξένων με στόχο τη δημιουργία μιας αισθητικής άποψης που γεφυρώνει την αρχιτεκτονική με τον σχεδιασμό.

Ο μετασχηματισμός των μορφολογικών στοιχείων της κυκλαδικής αρχιτεκτονικής με στόχο τη δημιουργία μιας μοντέρνας αρχιτεκτονικής γλώσσας αποτελεί , μαζί με την ένταξη στο φυσικό τοπίο, την κατευθυντήρια αρχή σχεδιασμού.

Lia Retreat, Μύκονος

Στην νότια πλευρά της Μυκόνου βρίσκεται η παραθεριστική κατοικία στην οποία πραγματοποιήθηκε η ανακαίνιση. Η κατοικία έχει εξαιρετική θέα στη θάλασσα και νότιο προσανατολισμό στους χώρους διημέρευσης.

Η κατοικία κατασκευάσθηκε πριν 15 χρόνια και είχε μια σχεδιαστική φιλοσοφία με αναφορές σε παραδοσιακά πρότυπα. Οι ανάγκες της εποχής και κυρίως η πρόθεση των ιδιοκτητών να την αξιοποιήσουν τουριστικά, οδήγησε σ’ ένα σχεδιασμό που θα αποτύπωνε το σύγχρονο τρόπο σχεδιασμού- κατοίκησης προσαρμοσμένο σε ένα άνετο τρόπο διαβίωσης διακοπών.

Οι χώροι ενοποιήθηκαν και δημιουργήθηκαν ενότητες καθημερινών χώρων και ιδιωτικών. Στα υπνοδωμάτια οι χώροι υγιεινής σχεδιάστηκαν ώστε να αποτελούν ενιαίο κομμάτι του χώρου.Τα χρώματα καθώς και οι μορφές συνδυάστηκαν κατάλληλα απλοποιώντας την μορφή της κατοικίας ,ανάλογες επεμβάσεις έγιναν και στο εξωτερικό με στόχο να απλοποιηθούν και ενοποιηθούν οι εξωτερικό  χώροι με τη χρήση πέτρινων στοιχείων καθώς και υλικών που εντείνουν αυτή τη λογική.Ο στόχος ήταν η αφαίρεση στοιχείων και η απλοποίηση των μορφών το δυνατόν περισσότερο με σκοπό να δημιουργηθεί μια κατοικία που θα προσφέρει ευχάριστες και ξεκούραστες διακοπές.

Ο στόχος ήταν να τονισθεί η παρουσία του κτιρίου σαν χώρος διακοπών και να εκμεταλλευτεί το δυνατόν περισσότερο με τη δημιουργία μεγαλύτερων ανοιγμάτων και ενοποίηση χώρων, τις φυγές προς το Αιγαίο .Το  έντονο Κυκλαδικό φως τέλος δημιουργεί εντάσεις και αντιθέσεις που συνδιαλέγονται με κατάλληλο τρόπο με την ογκολογία του κτιρίου που έχει απαλλαχτεί από περιττές διακοσμήσεις και μορφές.Αυτή η απλοποίηση αφήνει στην ουσία να αποκαλυφθεί και να αναδειχτεί η ομορφιά και η δραματικότητα του τοπίου  σε συνδυασμό με τις εντυπωσιακές φυγές προς τη θάλασσα και στο Αιγαίο.