Κατηγορία: Εξοχικές Κατοικίες

Το οικόπεδο βρίσκεται στον οικισμό Πούντας της Πάρου. Έχει προσανατολισμό δυτικό με θέα προς τη θάλασσα και την Αντίπαρο.

Η είσοδος τοποθετήθηκε στο ανατολικό σημείο του οικοπέδου. Το καθιστικό και η κουζίνα βρίσκονται στο ισόγειο με θέα προς τη θάλασσα. Το κεντρικό υπνοδωμάτιο βρίσκεται στον όροφο. Στην ανατολική πλευρά του οικοπέδου και σε απόσταση από τον κεντρικό κορμό της κατοικίας τοποθετούνται 4 ξενώνες. Οι αυλές διαμορφώνονται ανάμεσα στους χώρους διημέρευσης  και είναι όλες προσαρμοσμένες στη φυσική κλίση του εδάφους και προστατευμένες από τους βόρειους ανέμους.

Η τοιχοποιία είναι από επιχρισμένη οπτοπλινθοδομή, τα κουφώματα από επιχρωματισμένο ξύλο ραμποτέ. Τα εσωτερικά και εξωτερικά δάπεδα είναι βιομηχανικά. Οι πέργκολες που είναι ενσωματωμένες στους κτιριακούς όγκους είναι βαμμένες λευκές, και οι ανεξάρτητες μεταλλικές κατασκευές με επένδυση από καλάμια είναι βαμμένες γκρι σκούρο. Οι διαμορφώσεις του περιβάλλοντος χώρου περιορίζονται στους αύλειους χώρους της κατοικίας και στο υπόλοιπο οικόπεδο διατηρείται το φυσικό κυκλαδίτικο τοπίο.

Η κεντρική αυλή οργανώνει τις λειτουργίες σε σχήμα Π δημιουργώντας έναν πυρήνα σε άμεση αναφορά με τους κλειστούς χώρους αλλά και με το περιβάλλον: παράγεται έτσι ένα ενιαίο οικιστικό σύνολο το οποίο διατηρεί μια ιδιωτικότητα και μια διαφάνεια ταυτόχρονα. Η διάσπαση της κατοικίας παραπέμπει σε δομές που συναντώνται σε μοναστήρια και παραδοσιακά συγκροτήματα κατοικιών. Κτίσματα, αυλές, δώματα, και κολυμβητική δεξαμενή συνδέονται με δύο «περιπάτους» δίνοντας την αίσθηση μικρού οικισμού ο οποίος αναπτύσσεται σε δύο επίπεδα.

Η μπροστινή αυλή φιλοξενεί την κολυμβητική δεξαμενή και προσφέρει θεάσεις προς τη γειτονική Αντίπαρο . Τα εξωτερικά καθιστικά κάτω από τις πέργκολες δημιουργούν ένα ενιαίο χώρο με επιμέρους ενότητες που διαχέεται και στο επίπεδο του διαμορφωμένου δώματος.

Το συγκρότημα αναπτύσσεται σε επίπεδα που αποκτούν διαφορετικές θεάσεις δημιουργώντας ένα δίκτυο στεγασμένων χώρων ,περασμάτων και προστατευμένων αυλών με ενδημική φύτευση.

Το εσωτερικό ακολουθεί την απλότητα του εξωτερικού χώρου και η επίπλωση καθώς και τα στοιχεία της διακόσμησης συμπληρώνουν τα αρχιτεκτονικά μέλη. ΟΙ όγκοι αφήνονται ανέπαφοι στο εσωτερικό και οι χαμηλοί διαχωριστικοί τοίχοι ενισχύουν την συνέχεια μεταξύ του έξω και του μέσα χώρου.

Διαμπερότητες , Πορείες ,περίκλειστες αυλές, αρχιτεκτονική λιτότητα, διακόσμηση στα όρια της απουσίας, κλίμακες που αλλάζουν επίπεδα ανάμεσα σε «Πανέλα» λευκά, συνθέτουν ένα σύνολο όπου η χαλαρότητα των διακοπών συνδυάζεται με μια αρχιτεκτονική περιπέτεια φωτός και σχημάτων.

Το οικόπεδο βρίσκεται στη θέση Άγιος Γιάννης στην Δ.Κ. Κώστου, δήμος Πάρου. Έχει προσανατολισμό νοτιοανατολικό στη μεγάλη πλευρά, με θέα προς την θάλασσα και τον κόλπο της Νάξου. Το κτίριο ακουμπά στην πλαγιά του λόφου και προσαρμόζεται στις τοπογραφικές καμπύλες ακολουθώντας την μορφολογία του εδάφους: στην δυτική πλευρά είναι σχεδόν υπόσκαφο. Οι τεθλασμένοι τοίχοι παραπέμπουν στις πεζούλες που συναντάμε στις Κυκλάδες, συγκροτώντας ένα κέλυφος το οποίο διατηρεί ευνοϊκό μικροκλίμα σε κάθε καιρική συνθήκη.

Στην δυτική πλευρά και στο ψηλότερο σημείο του οικοπέδου διαμορφώνεται μια είσοδος / κατάβαση , η οποία οδηγεί στην καρδιά της κατοικίας. Ένας διαμήκης διάδρομος συνδέει τα δωμάτια της κεντρικής κατοικίας προσφέροντας καρέ καρέ θεάσεις προς το ακρωτήρι του Κέφαλου στην Πάρο και τη γειτονική Νάξο μέσα από τα επιλεγμένα ανοίγματα της νοτιοανατολικής όψης της κατοικίας. Η κατάβαση προς το εσωτερικό και στη συνέχεια προς το μεγάλο εξωτερικό πλάτωμα των χώρων διημέρευσης είναι μια σταδιακή μετάβαση προς τα καδραρισμένα τοπόσημα του Αιγαίου μέσα από την κατοικία και την πανοραμική θέα από το πλάτωμα: η Νάουσα, η χώρα της Νάξου, το ακρωτήρι Αντικεφάλου, η δυτική πλευρά της Νάξου, το Καστράκι, η Ηρακλειά και η Ίος απλώνονται μπροστά στα μάτια του κατοίκου/θεατή.

Οι  με μωσαϊκά, στρωμένες αυλές διαμορφώνονται δίπλα στους χώρους διημέρευσης  και ακολουθούν τη φυσική κλίση του εδάφους. Η  περίκλειστη  αυλή στη δυτική πλευρά συνδέεται άμεσα με το καθιστικό. Το καθιστικό, η κουζίνα και τα δύο υπνοδωμάτια έχουν θέα προς την θάλασσα. Σε χαμηλότερο επίπεδο τοποθετείται υπόσκαφος ξενώνας.

Έχει δοθεί έμφαση στην «πέμπτη» όψη, δηλαδή στην όψη των δωμάτων. Το στοιχείο της επανάληψης και της τυποποίησης των ανοιγμάτων κυριαρχεί στον σχεδιασμό.

Η κατοικία έχει τη διττή μορφή μιας αρχιτεκτονικής που εντάσσεται στις γεωμετρίες του τοπίου και ενός τοίχου που  δημιουργεί χώρους κατοίκησης ,εκφρασμένο σε μια όψη που οριοθετεί τα επίπεδα και παράλληλα οργανώνει χώρους διημέρευσης και θέασης. Ο σχεδιασμός δεν ακολουθεί τη παραδοσιακή παράταξη κυβικών όγκων , σε αντίθεση, ορίζει, πίσω από ένα λευκό τοίχο μια σειρά από αίθρια, πορείες , περίκλειστες αυλές , καταβάσεις και κλίμακες που συνδέουν επίπεδα κίνησης και οπτικών.

Η αρχιτεκτονική έκφραση γεννιέται χρησιμοποιώντας στοιχεία του περιβάλλοντος ,συμπληρώνει τα κενά επαναπροσδιορίζοντας ανάγκες ,εικόνες και ειδικότερα χώρους κατοίκησης.  Λειτουργεί συμπληρωματικά -προσθετικά ,σφιχταγκαλιάζει την επιφάνεια του τοπίου , ριζώνει πάνω του, γίνεται αναπόσπαστο κομμάτι του.

Η κατοικία τοποθετείται ,κατά μήκος, στην νότια πλευρά του οικοπέδου «εποπτεύοντας» την παραλία .  Οι όγκοι των κατοικιών παρατάσσονται προς την θέα και δημιουργούνται αυλές προστατευμένες, καθώς και αυλές προς τη θάλασσα.Το κτίριο δημιουργεί θεάσεις προς τη θάλασσα ,διαμέσου διαμπερών ανοιγμάτων και ενοποιεί οπτικά και λειτουργικά την πίσω αυλή, την κατοικία και τις βεράντες στην βόρεια πλευρά..

Στο εσωτερικό κυριαρχούν υλικά και χρώματα που εντείνουν τα στοιχεία του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού και ενισχύουν την ενοποίηση του εξωτερικού χώρου με το εσωτερικό. Τα χρώματα και οι μαρμάρινες επενδύσεις δημιουργούν θεματικές ενότητες που ορίζουν λειτουργίες και χώρους.

Χρησιμοποιώντας τα στοιχεία της κυκλαδικής αρχιτεκτονικής ανάλογων κτισμάτων , υλοποιήθηκε μία κατοικία που προσαρμόζεται στο άνυδρο τοπίο με σκοπό το μικρότερο αποτύπωμα της επέμβασης στο περιβάλλον, καθώς βρισκόμαστε κοντά στην προστατευόμενη περιοχή της Λάγγερης.Η κατοικία αναπτύσσεται κατά τα παραδοσιακά πρότυπα των «κατοικιών» με περίκλειστες αυλές με διαμπερείς οπτικές στο κόλπο. Έχει δοθεί μεγάλη έμφαση αρχιτεκτονικά,  στην « πέμπτη» όψη, με στόχο να αξιοποιηθεί η ιδιαίτερη γεωμορφολογία της περιοχής ώστε τα κτίσματα να εναρμονιστούν και ν ‘ αφομοιωθούν  στο φυσικό περιβάλλον.

Η αρχιτεκτονική του τοπίου ενσωματώνεται στο έργο καλύπτοντας το μεγαλύτερο τμήμα του περιβάλλοντος χώρου του κτιρίου με βλάστηση ,αφήνοντας ανέπαφο σημαντικό κομμάτι του οικοπέδου που διατηρεί την αρχική του μορφή.Η κατοικία προσπαθεί να «ριζώσει» στο τοπίο προσαρμόζοντας όλα της τα αρχιτεκτονικά και λειτουργικά στοιχεία ανάλογα. Το κτίριο περιβάλλεται με ενδημική βλάστηση, οι όγκοι διασπώνται , η κολυμβητική δεξαμενή προσομοιάζει σε στέρνα νερού. Έντονα αρχιτεκτονικά στοιχεία ενσωματώνονται στο εσωτερικό του κτιρίου και λειτουργίες ακουμπούν στο κατώφλι των χώρων ακροβατώντας πότε εντός και πότε εκτός. ΟΙ θεάσεις εντείνονται προς τη θάλασσα και το κτίριο λειτουργεί σαν μηχανή παρατήρησης , αντίστοιχα η δομή και η διάταξη του κτιρίου αφήνει τη δυνατότητα να γίνει το ίδιο αντικείμενο παρατήρησης , αν και προφυλαγμένο, από τα γύρω σημεία.

Το έργο βρίσκεται στη θέση Άγιος Ιωάννης Δέτης της Νήσου Πάρου. Έχει ανατολικό προσανατολισμό και θέα προς τη Θάλασσα και τον κόλπο της Ναούσσης .

Η περιοχή είναι ειδικής προστασίας και σε γειτνίαση έχει δημιουργηθεί το Περιβαλλοντικό Πάρκο του Αγίου Ιωάννη Δέτη. Το συγκρότημα αποτελείται από δύο κτίρια με κοινό υπαίθριο χώρο και κολυμβητική δεξαμενή. Οι όγκοι παρατάσσονται προς την θέα, η κεντρική αυλή δημιουργείται ανάμεσά τους, προσαρμοσμένη στην κλίση του εδάφους και προστατευμένη από τους βόρειους ανέμους .

Η είσοδος βρίσκεται στη δυτική πλευρά του οικοπέδου και το ψηλότερο σημείο, διαμορφώνεται ανάμεσα στους αναλληματικούς τοίχους από λιθοδομή.

Τα κτίσματα , μικρού όγκου, προσαρμόζονται το δυνατόν περισσότερο στην κλίση και στην τοπιογραφία του εδάφους. Βασικός στόχος είναι η μικρότερη επιβάρυνση με κτιριακό όγκο της συγκεκριμένης προστατευόμενης περιοχής.

Η πίσω αυλή οργανώνει τις λειτουργίες δημιουργώντας ένα πυρήνα σε άμεση αναφορά με τους κτιριακούς όγκους. Τέτοιες μορφές συναντούνται σε μοναστήρια με τα κελιά στην περίμετρο και την εκκλησία στο κέντρο. Επίσης ανάλογες διατάξεις συναντούνται και σε παραδοσιακά συγκροτήματα «κατοικιών». Οι πίσω αυλές είναι προστατευμένες από τους έντονους βόρειους ανέμους.

Ο μετασχηματισμός των μορφολογικών στοιχείων της κυκλαδικής αρχιτεκτονικής με στόχο τη δημιουργία μιας σύγχρονης αρχιτεκτονικής γλώσσας αποτελεί ,μαζί με την ένταξη στο φυσικό τοπίο, την κατευθυντήρια αρχή σχεδιασμού.

Οι πέτρινοι τοίχοι κυκλώνουν και αγκαλιάζουν το κτίριο προστατεύοντας το από τις «αδιάκριτες» ματιές. Οι σοβαντισμένοι -λευκοί τοίχοι των κτιρίων είναι ορατοί μόνο από την εσωτερική αυλή και θραύσματα των όψεων διακρίνονται από τον περαστικό.

Το σύνολο της υλοποιημένης επέμβασης συνδιαλέγεται με το τοπίο και δημιουργεί χώρο για κατοίκηση διαλύοντας τα όρια μεταξύ στεγασμένου και υπαίθριου χώρου, αγκαλιάζει την ανθρώπινη δραστηριότητα δημιουργώντας μια οικειότητα για το χώρο και τον τόπο.

Το έργο βρίσκεται στη θέση Αγγαιριά της Νήσου Πάρου. Έχει δυτικό προσανατολισμό και θέα προς τη Θάλασσα .Οι όγκοι παρατάσσονται προς την θέα, η κεντρική αυλή δημιουργείται πλάγια τους και πίσω από αυτούς, προσαρμοσμένη στην κλίση του εδάφους και προστατευμένη από τους βόρειους ανέμους .Η είσοδος βρίσκεται στη δυτική πλευρά του οικοπέδου και το χαμηλότερο σημείο. Η πίσω αυλή  που επεκτείνεται και στην νότια πλευρά οργανώνει τις κοινόχρηστες λειτουργίες δημιουργώντας ένα πυρήνα σε άμεση αναφορά με τους κτιριακούς όγκους.

Χρησιμοποιώντας τα στοιχεία της κυκλαδικής αρχιτεκτονικής ανάλογων κτισμάτων , σχεδιάσαμε ένα σύνολο λευκών όγκων  και εξωτερικών διαμορφώσεων , σε παράταξη, που εποπτεύει τη πλαγιά του λόφου μέχρι τη θάλασσα και τη γειτονική Αντίπαρο.Η κατοικία εναρμονίζεται με το τοπίο καθώς δεν δημιουργούνται καθόλου μπροστινές αυλές. Οι όγκοι τοποθετούνται κατά μήκος μιας υπάρχουσας πεζούλας- αναβαθμού χρησιμοποιώντας αποκλειστικά το φυσικό πλάτωμα.

Το σύνολο της υλοποιημένης επέμβασης συνδιαλέγεται με το τοπίο και δημιουργεί χώρο για κατοίκηση. Το βασικό αντικείμενο της μελέτης είναι το «καδράρισμα» της θέας και η μετασκευή του κτιρίου σε μηχανή θέασης.Η κατοικία ακουμπά  διακριτικά στο Τοπίο, το οποίο εξελίσσεται ανέπαφο, και οργανώνει τις οπτικές προς τη μεγάλη πλαγιά. Μία άσκηση αρχιτεκτονικού σχεδιασμού που μορφοποιεί αφαιρετικά την έννοια του κοιτάγματος ( της ματιάς) και γίνεται το ίδιο αντικείμενο θέασης.

Η κατοικία βρίσκεται στον οικισμό της Παροικίας, ΝΗΣΟΥ ΠΑΡΟΥ.Πρόκειται για τον μεγαλύτερο σε έκταση  παραδοσιακό οικισμό των Κυκλάδων  ο οποίος εκτείνεται από την περιοχή του κάστρου στα όρια της ακτογραμμής μέχρι την εκκλησία της Εκατονταπυλιανής. Κατοικείται από τους προϊστορικούς χρόνους και υπάρχουν πολλά σωζόμενα ευρήματα στο διάβα των αιώνων. Χαρακτηρίζεται από μια μεσαιωνική πολεοδόμηση με στενά, δαιδαλώδη  σοκάκια, που αναπτύσσονται γύρω από την περιοχή του Κάστρου και σε κυκλική διάταξη γύρω από αυτό.

Οι μικρές Εκκλησίες καθώς και ο δρόμος με τα νεοκλασικά αρχοντικά συμπληρώνουν τη μοναδική πολεοδομική και αρχιτεκτονική κληρονομιά. Τα αρχιτεκτονικά και διακοσμητικά στοιχεία των νεοκλασικών κατοικιών συμπληρώνουν την συνύπαρξη με παραδοσιακές μορφές και δημιουργούν ένα διάλογο διαδοχής μορφών  και χρωμάτων στη διάρκεια του χρόνου.

Η τοποθέτηση της κατοικίας εκμεταλλεύεται τον αύλειο χώρο με σκοπό τη δημιουργία ενός ενιαίου οικιστικού συνόλου. Οι όγκοι της κατοικίας βρίσκονται γύρω από μια προστατευμένη αυλή στο νότιο τμήμα του οικοπέδου στην οποία έχουν θέα το καθιστικό, η κουζίνα και τα δύο υπνοδωμάτια . Η βορεινή αυλή έχει όριο την περιμετρική μάντρα και από την άλλη την κουζίνα και τους αποθηκευτικούς χώρους. Στη νότια πλευρά και σε επαφή με το γειτονικό οικόπεδο διαμορφώνονται δύο χώροι εργαστηρίων καθώς και αποθηκευτικός χώρος.

Τα κτίσματα έχουν ελεύθερες κατόψεις με σκοπό το κτίριο να προσαρμόζεται το δυνατόν περισσότερο στον Παραδοσιακό οικισμό της Παροικιάς. Η κεντρική αυλή οργανώνει τις λειτουργίες δημιουργώντας ένα πυρήνα σε άμεση αναφορά με τους κτιριακούς όγκους. Η διάταξη παραπέμπει σε μορφές αρχαίων κατοικιών όπου το κέντρο του οικήματος ήταν η περίκλειστη αυλή.

Ο μεγάλος όγκος ενός ενιαίου κτίσματος διασπάται σε μικρότερους όγκους, άμεσα προσαρμοσμένο με τα γειτονικά κτίσματα και τις μορφές του οικισμού. Κατά αυτόν τον τρόπο αφήνονται ανέπαφες οι θεάσεις και οι οπτικές μέσα και από τις γειτονικές κατοικίες, βασικό στοιχείο συνύπαρξης με τον υπόλοιπο οικισμό. Ο περιμετρικός τοίχος που υπήρχε διατηρείται και αποτελεί το όριο μεταξύ κτιρίου και σοκακιού και γίνεται αντιληπτός στο πέρασμα του περιπατητή ,αποσπασματικά.Επισημαίνεται ότι έχει δοθεί μεγάλη έμφαση στην «πέμπτη» όψη δηλαδή σε αυτή των δωμάτων καθώς η κατοικία  είναι ορατή από τους γύρω εξώστες και τις βατές ταράτσες. Το φως και οι λευκές κυβιστικές μορφές δημιουργούν ένα διάλογο ορίζοντας τα κενά και τα πλήρη. Η σκιά και η διαδοχή κλειστών και ανοιχτών χώρων πίσω από ένα ψηλό μαντρότοιχο ορίζει τον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό.

Δεν πρόκειται για μια «μοντέρνα» πουριστική διάταξη μετάφρασης της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής αλλά για ένα διάλογο με την ανθρώπινη κλίμακά και την μυστηριακή πλευρά ενός οικισμού αιώνων. Οι μορφές και οι συσχετισμοί των χώρων αφήνουν ελεύθερη την ανθρώπινη παρουσία και ορίζουν την σύγχρονη κατοίκηση σε ένα παραδοσιακό οικισμό, απαλλαγμένο από μορφολογικά παιχνίδια και αναφορές,  όπως γινόταν και με τους παραδοσιακούς τεχνίτες. Το αφήγημα αυτής της ετερογενούς κατοίκησης παραμένει και είναι σκοπός, όπως γίνεται εδώ και αιώνες σε αυτόν τον οικισμό. Τα επίπεδα της μνήμης εναποτίθενται  το ένα πάνω στο άλλο, διατηρώντας την κοινωνική συνοχή μέσα από διαδικασίες αιώνων, ο διάλογος είναι συνεχής μεταξύ κατοίκου και δομημένου περιβάλλοντος. Το Νοέμβριο του 2019 προστέθηκε ένας ακόμη χώρος κατοίκησης στη σύνθετη αλλά και  σοφή πολεοδομική οντότητα στην προσπάθεια συνύπαρξης και ένταξης στο προϋπάρχον ανθρωπογενές, δομημένο περιβάλλον .

The purpose of the study is the design of two houses with a view to the sea and the Bay of Kolymbithres in paros island. The houses are placed at the eastern area of the plot.

Ancient spaces are the connecting element of the dwellings. Spacious corridors with large terraces lead to spectacular “plateaus”, penetrating outdoor and indoor spaces. Planting is strengthened in the inner yards and the perimeter of the plot with an artificial hill.
On the south side of the dwellings there are openings only in the internal sheltered courtyards and in the east side is dominated by plantation with local vegetation . In the northwest there are large openings and viewing outdoor seating areas.
The basic principles of the entire intervention are:
The use of the archetypal form of the wall, an element known in the Cycladic landscape, sometimes as a boundary and sometimes as an element of habitation.
Adaptation to the environment, unification of the interior of the building with courtyards, accesses and scales.
The splitting of larger volumes with small movements in order to create protected yards from the intense northern winds.

In the courtyards mulberry trees offer shade. There is a network of paths that tranceds the back of the houses and enables views to the sea.
The creation of a residential complex that gives a strong habitation identity and leaves a unique design footprint on the otherwise mild landscape.
The use of intense Cycladic light. In the views created by moving, between walls and spaces ,shades of blue and intense shadows dominate,  transforming the building into a viewing machine.
The swapping of materials, with the continuous movement of the plastered wall ,surrounding the dwelling and the stone walls that function as a filling panel, creat spaces both indoor and outdoor.
The complex of the two residences either opens to the scenery, and at times it is hermetically closed, creating intense shades and long views in the Gulf of Kolymbithres, surrounded by  Mediterranean plantation offering generous outdoor living.

H κατοικία βρίσκεται στον οικισμό Καμάρι της Νήσου Πάρου. Έχει δυτικό προσανατολισμό στη μεγάλη πλευρά, προς την θάλασσα και την Αντίπαρο. Οι όγκοι των κατοικιών παρατάσσονται γραμμικά προς την θέα και δημιουργείται μια αυλή προσαρμοσμένη στην κλίση του εδάφους στη νότια πλευρά.

Μια μεγάλη σκάλα συνδέει το εξωτερικό καθιστικό με το στοιχείο νερού. Στο δώμα διαμορφώνεται ένας χώρος ανάπαυσης με πανοραμική θέα προς το βουνό και τη θάλασσα επεκτείνοντας τον υπαίθριο χώρο στην οροφή της κατοικίας. Η σκάλα που οδηγεί σε αυτό αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο του σχεδιασμού.Η κατοικία τοποθετείται κατά μήκος μιας υπάρχουσας πεζούλας- αναβαθμού χρησιμοποιώντας αποκλειστικά το υπάρχον πλάτωμα. Επισημαίνεται ότι έχει δοθεί μεγάλη έμφαση στην « πέμπτη» όψη δηλαδή των δωμάτων καθώς η κατοικία προσαρμόζεται στο φυσικό περιβάλλον.

Οι όψεις αναλύονται σε όγκους με χαμηλά ύψη, έτσι επιτυγχάνεται η πλαστικότητα της μορφής, ενταγμένη σε μία ενότητα αρχιτεκτονικής που υπακούει στον νόμο της σύνθεσης λευκών κυβικών όγκων. Ο σχεδιασμός των ανοιγμάτων συνδυάζεται με το αρχιτεκτονικό χαρακτήρα του κτιρίου.

Στο εσωτερικό επικρατεί αντίστοιχη αισθητική προσέγγιση. Από κοινού με τους ιδιοκτήτες , ένα δίδυμο επαγγελματιών στον χώρο του κινηματογράφου, σχεδιάστηκαν χώροι στους οποίους κυριαρχούν τα υλικά κατασκευής όπως το ανεπίχριστο σκυρόδεμα στην οροφή και το βιομηχανικό δάπεδο, καθώς και οι κατασκευές από ξύλο σε χρώμα λευκό που αποτελούν συνέχεια των τοίχων. Η επίπλωση και η διακόσμηση συνδυάστηκε χωρίς να επιβαρύνει την Αρχιτεκτονική αφήνοντας ανέπαφο το κέλυφος αναδεικνύοντας τα επιλεγμένα κομμάτια επίπλωσης. Αντικείμενα vintage αλλά και επώνυμων σχεδιαστών Ελλήνων και ξένων με στόχο τη δημιουργία μιας αισθητικής άποψης που γεφυρώνει την αρχιτεκτονική με τον σχεδιασμό.

Ο μετασχηματισμός των μορφολογικών στοιχείων της κυκλαδικής αρχιτεκτονικής με στόχο τη δημιουργία μιας μοντέρνας αρχιτεκτονικής γλώσσας αποτελεί , μαζί με την ένταξη στο φυσικό τοπίο, την κατευθυντήρια αρχή σχεδιασμού.

Στην νότια πλευρά της Μυκόνου βρίσκεται η παραθεριστική κατοικία στην οποία πραγματοποιήθηκε η ανακαίνιση. Η κατοικία έχει εξαιρετική θέα στη θάλασσα και νότιο προσανατολισμό στους χώρους διημέρευσης.

Η κατοικία κατασκευάσθηκε πριν 15 χρόνια και είχε μια σχεδιαστική φιλοσοφία με αναφορές σε παραδοσιακά πρότυπα. Οι ανάγκες της εποχής και κυρίως η πρόθεση των ιδιοκτητών να την αξιοποιήσουν τουριστικά, οδήγησε σ’ ένα σχεδιασμό που θα αποτύπωνε το σύγχρονο τρόπο σχεδιασμού- κατοίκησης προσαρμοσμένο σε ένα άνετο τρόπο διαβίωσης διακοπών.

Οι χώροι ενοποιήθηκαν και δημιουργήθηκαν ενότητες καθημερινών χώρων και ιδιωτικών. Στα υπνοδωμάτια οι χώροι υγιεινής σχεδιάστηκαν ώστε να αποτελούν ενιαίο κομμάτι του χώρου.Τα χρώματα καθώς και οι μορφές συνδυάστηκαν κατάλληλα απλοποιώντας την μορφή της κατοικίας ,ανάλογες επεμβάσεις έγιναν και στο εξωτερικό με στόχο να απλοποιηθούν και ενοποιηθούν οι εξωτερικό  χώροι με τη χρήση πέτρινων στοιχείων καθώς και υλικών που εντείνουν αυτή τη λογική.Ο στόχος ήταν η αφαίρεση στοιχείων και η απλοποίηση των μορφών το δυνατόν περισσότερο με σκοπό να δημιουργηθεί μια κατοικία που θα προσφέρει ευχάριστες και ξεκούραστες διακοπές.

Ο στόχος ήταν να τονισθεί η παρουσία του κτιρίου σαν χώρος διακοπών και να εκμεταλλευτεί το δυνατόν περισσότερο με τη δημιουργία μεγαλύτερων ανοιγμάτων και ενοποίηση χώρων, τις φυγές προς το Αιγαίο .Το  έντονο Κυκλαδικό φως τέλος δημιουργεί εντάσεις και αντιθέσεις που συνδιαλέγονται με κατάλληλο τρόπο με την ογκολογία του κτιρίου που έχει απαλλαχτεί από περιττές διακοσμήσεις και μορφές.Αυτή η απλοποίηση αφήνει στην ουσία να αποκαλυφθεί και να αναδειχτεί η ομορφιά και η δραματικότητα του τοπίου  σε συνδυασμό με τις εντυπωσιακές φυγές προς τη θάλασσα και στο Αιγαίο.